Księga gości

Droga Pani Małgorzato przeczytałam wielokrotnie Jeżycjadę od początku i od końca. Ostatnio wpadłam na pomysł słuchania Pani książek do snu. Sama czytam bardzo dużo moim trzem córeczkom (czwarte maleństwo w drodze, ciekawe czy skończy się jak u Borejków:-)), ale teraz przypomniało mi się jakie to miłe uczucie gdy ktoś czyta, cudny powrót do dzieciństwa. Bardzo dziękuję, jestem pod wrażeniem Pani dykcji, a już dyktando jelitowo-paltowe ciotki Lilki istne cudo. Popłakałam się ze śmiechu. Pozdrawiam wszystkich bardzo serdecznie i ciepło w tę jesienną pluchę.

Bardzo dziękuję! Już zaczęłam obmyślać plan. Czytam teraz książki o "Jeżycjadzie". I dziękuję, przekażę pozdrowienia Pani Polonistce. Pola

Dzień dobry! Ostatni raz pisałam do Pani latem. Teraz się odzywam, ponieważ dziś w szkole udało mi się zapisać na projekt roczny na temat Pani "Jeżycjady". Będę przez najbliższe miesiące opracowywała Pani książki. Hura!!! Tak bardzo się cieszę! Pola, jedenastolatka

Pani Małgorzato, Autorko Ukochana! Właśnie skończyłam słuchać „Ciotkę Zgryzotkę”. Audiobookowa „Jeżycjada” towarzyszyła mi w ostatnich miesiącach niemal codziennie, przesłuchałam wszystkie tomy, niektóre dwukrotnie (bo z córką), a teraz zalewam się łzami, bo to już koniec. Nie odczułam tego tak dotkliwie w styczniu, gdy przeczytałam, że przechodzi Pani w stan zasłużonego odpoczynku, teraz natomiast serce mi pęka, ale i trochę raduje, bo „Ciotka Zgryzotka” naprawdę jest pięknym zamknięciem tej historii. Te weselne sceny z dawno niewidzianymi bohaterami, te nowe dzieciątka, te uściski, to spojrzenie w przyszłość… Dziękuję. Tak po prostu, z głębi serca dziękuję - za spisanie historii Borejków i przyjaciół, a także za jej przeczytanie! Doskonałe zwieńczenie wspaniałej kariery pisarskiej. Dziękuję! ❤️

My z Księgi też jesteśmy jak ten mural. Wielka i ciekawa historia.

Och, Pani Małgosiu, jakże się cieszę! To ja dziękuję - za słowa i uściski :). I w poczuciu lunofilskiej wspólnoty i ja wracam do kontemplacji księżycowej nocy. I szepcę sobie strofy Wierzyńskiego: Świat jest z tysiąca jednej nocy przygód, / Westchnień, przywidzeń, marzeń i sekretów, / Świat wniebowzięty w gwiazd wysokich migot, / Świat dla kochanków i świat dla poetów...

Przy okazji, jakimż wspaniałym prezentem jest Jeżycjada w Legimi (słucham, słucham, słucham) i z jakim znakomitym narzędziem mamy tu do czynienia. Szukamy wrony? Proszę bardzo: wystarczy skorzystać z opcji przeszukiwania tekstu i już się nam wyświetla pożądany fragment. Ech, gdybym czymś takim dysponowała przed dwoma laty :)

Ha! W rzeczy samej!!! (Sama się zdziwiłam)

Dmuchawiec?

Nie oprę się pokusie i wrzucę mój ulubiony cytat: „Dobroć też jest siłą, chociaż tak często wygląda na słabość.” I kto zgadnie, kto jest Autorem?

Trzy książki mieliśmy w dzieciństwie, Braciszek i ja, w nieustannym czytaniu. Były to Leśmiana 'Klechdy sezamowe" oraz "Przygody Sindbada Żeglarza", oraz gruby tom dzieł Gałczyńskiego, w znacznej części zawierający teksty "Teatrzyku Zielona Gęś" (umieliśmy je na pamięć!). "I te rzeczy" to było nasze, z lubością przyswojone na zawsze, porzekadło. Wśród wielu innych. Poczucie humoru (absurdalnego) wszczepił nam KIG, jako pierwszy. Byliśmy urzeczeni!

KIG!!! Teatrzyk "Zielona Gęś"!

No, to pysznie, Rajmundzie. Cieszę się.

Ach z "Opium w rosole" to u mnie jest tak, droga Pani Małgorzato. Mimo, że jestem rocznik 1974, więc sporo pamiętam z dawnych czasów;) to do tego tomu musiałam dorosnąć. Dziś, to jeden z moich ulubionych. Miałam tak zaczytany egzemplarz, że niedawno (podczas kolejnej lektury) zorientowałam się, że tak dalej być nie może i kupiłam sobie nowy. Pozdrawiam wszystkich z deszczowej Warszawy. Monika T.

Jest to jeden z ulubionych wierszy autorki, Mamo Rudziaszka (którą tak miło było poznać pod muralem)! /// Zgredzie, właśnie stwierdziłam, że jedno z dzieci w "Opium" wyśpiewuje "piosenkę o wronie", tę samą. "Zielona wrona, dziób w wężyk szamerowany". Pół Polski to śpiewało.

Już dawno proponowałem przypisy. Zapewne nie ja pierwszy i nie ostatni. Ale skoro jeszcze są niemożliwe, to poczekamy. Pamiętam (może się mylę), że któraś z sióstr śpiewała "...skończyła się wolna sobota...". I kto to pamięta? Ja, starzec schylony nad grobem.

Dzień dobry, jako że dziś pierwszy dzień jesieni przypomina mi się wiersz cytowany przez Idę: "Oto, widzisz,, znowu idzie jesień...". Dalsza część zdecydowanie nie pasuje do słonecznej pogody w Brodnicy, która zachęca do aktywności :⁠-⁠) Chciałabym też zauważyć, że choć interesowałam się historią, przy pierwszej lekturze "Opium w rosole" też nie dostrzegłam politycznych aluzji. Dopiero czytając książkę po raz kolejny, odkryłam dlaczego nie ma taty Borejko i rodziców Kreski. Wszystkim życzę miłego pierwszego dnia jesieni :⁠-⁠)

Jest idealnie, co racja, to racja. Róże dziękują za pozdrowienia i przesyłają wzajemne, a takoż nieco kolczaste uściski. Dołączam się.

Moniko, nie, zdecydowanie. Mam wrażenie, że co napisane, to napisane, i dobrze jest. Postacie powieściowe żyją już swoim autonomicznym życiem i niepodobna się w to teraz wtrącać. W korekcie tekstów kolejnych wydań poprawiam tylko literówki i inne omsknięcia, w nagraniach podobnie (plus moje potknięcia, jako niezawodowej lektorki). Ale nie kusi mnie wymyślanie innych losów moich bohaterów, nawet dla zabawy. Klamka zapadła! Jest jak jest i tak musi pozostać.

Ha! a ja właśnie wczoraj też przesłuchałam "Kwiat kalafiora", bo ciągle jeszcze wynajdujemy drobne poprawki. Uff, to był jednak olbrzymi materiał do przewalenia, więc to i owo nam umknęło. Ale poprawimy wszyściutko! Miłego słuchania, Kasiu!

Już zdrowieję! I planuję zwiedzanie Poznania!

Dzień dobry! DUA, jakie krzepiące obrazki z poznańskich Jeżyc. Działają jak plasterek na rozklekotaną głowę (grypa). A tryptyk ze szkoły imienia K.I.G rozbroił mnie do reszty. Lecznicza moc muralu i tryptyku jest niezbadana. Uściski K8

A ja się cieszę, że jestem z Wami, w tylu różnych miejscach i w różnym czasie! Dziękuję za miłe towarzystwo!

Dziękuję, Beatko! Miło mi! Przesyłam uściski!

Majlenko, miło mi pomyśleć o Tobie, łączącej się z nami z przystanku w celu pobrania energii. Witam i ślę wieloładunkowy uśmiech! Vivat energia!

Jak miło jest tu sobie zajrzeć w trakcie wiru spraw codziennych! Mam tutaj na myśli Księgę Gości, którą bardzo lubię czytać ( ot tak np. przez 5 min kiedy czekam na przystanku.). Efekt pokrzepienia serca natychmiastowy i pokłady energii do optymizmu pobudzone. Dziękuję więc Wam Drodzy Księgowi i Droga Autorko za te pogodne, ubogacające i wartościowe wpisy:)

Dziękuję:))) Jest Pani wspaniała. Najwspanialsza:)))

Moniko droga, jakże dobrze Cię rozumiem.Tak, potwierdzam, książki potrafią być niezastąpioną pociechą. Jakże dobrze wiedzieć, że i moje Ci pomagają. I dziękuję za tę wiadomość. Trzymaj się dzielnie!

Kochany Starosto, jak jeden maniak różany drugiemu maniakowi uprzejmie donoszę (Panie naczelniku), że zachwyciła mnie róża herbaciana Ladenburg; szkarłatno-pomarańczowa i pachnąca. Kilka dni temu wstawiłam ją do wazonu już rozkwitniętą, a ona wciąż się rozwija i pachnie! Istne cudo! W ogóle powtórne kwitnienie róż przebiega w tym roku bardzo udatnie.// Bez związku z powyższym; wciąż nie mogę odżałować, że nie dałam rady dojechać w ów piątek do Poznania. Ech.

Jakże mi miło, Agnieszko! Dziękuję za dobre słowo! I ściskam serdecznie!

A mnie wzrusza to, że przyjechałaś specjalnie aż z Gliwic, Dorothy! Miło było Cię poznać!

Zuzia 12 jest już przecież studentką! Teraz ma wakacje! A szczęściem Patrycji i ja się cieszę. W dodatku - Florian! Ciekawe, czy będzie na razie Bobciem./// Bożenko:), jak miło.

O, przyjemne hasełko, rta!:)

Szkoda, że nie mogliśmy przyjechać. Dobrze, że z miłego powodu. Piękny mural. Należy się Autorce i czytelnikom. Przyszłym też.

Prześliczne zdjęcia, wielka radość zobaczenia i usłyszenia Pani Małgosi - chociaż na filmie, choć na fotografii. Mural - dar dla czytelników i hołd dla Autorki niebywały. Zachwycający, stwarzający iluzję bezpośredniego wejścia w świat Jeżycjady. Jak Pani powiedziała - dzieło czarodziejskie. A ja wczoraj tak żałowałam, że nie mam czarodziejskiego, latającego dywanu...

Ach, jak żałuję, że jednak nie mogłam być. Taki śliczny, słoneczny dzień, cudne, kolorowe dzieło i - tak pięknie i miło Pani wygląda! :))

Jaka przemiła niespodzianka tutaj! Uroczo wygląda nasza DUA na tle tego arcydzieła! Mam nadzieję, że uda mi się kiedyś na żywo obejrzeć to cudo. : ) Jest tyle wdzięczności za każdy tom i zawsze niedosyt i tęsknota za kolejnymi. Możemy sobie wyobrażać, co tam u Borejków słychać. Dziękuję za tyle uśmiechów i wzruszeń, które Pani wywołuje!

Pani Małgosiu! Zamieszczam ten wpis ze szczególnym sentymentem do opublikowania. Pamiętam doskonale, jak mama zabrała mnie do biblioteki pierwszy raz i wypożyczyłyśmy razem połowę Jeżycjady. Mama zawsze mówiła, że chciałaby mi przeczytać szczególnie jedną książkę i była nią "Szósta klepka". Cecylia Niespodziana. Idealnie pasująca charakterem właśnie do mnie! Czytałyśmy zawsze wieczorem, jak kakao stygło w kubku z żyrafami. Uwielbiałam te wieczory i tęsknie za nimi czasem, pewnie ze względu na to, że już trochę dorosłam. Moja mama od pewnego czasu zbiera w domu biblioteczkę z książkami, które jak sama mówi, będzie czytać moim dzieciom. Pomyślałam, że świetnym prezentem byłaby dla niej właśnie "Szósta klepka" z pani dedykacją, oczywiście mam dwa egzemplarze, które czekają z niecierpliwością, przebierając kartkami. Jeżeli byłaby taka możliwość, proszę o kontakt! Z miłością, Niespodziana....w sensie Cecylia ;)

Zachwycający nowy wpis! I piękne zdjęcia! Sama kochana DUA zrobiła nam cudowną niespodziankę! Bardzo, bardzo dziękuję i ściskam!

Kochana Pani Malgosiu, Gratulacje!!! Ktoryz z autorow moze sie poszczycic takin uhonorowaniem jego dziel. Piekne to wszystko, wspanialy pomysl i cudowna realizacja tegoz. Piekne miejsce literackie. Te postacie, te dziela mnie uksztalcily. Mam wielka slabosc do Gieniusi i chetnie przytulilabum sie do tej sciany, taka jest zachecajaco prawdziwa.

O, był, w rzeczy samej, Anette! - choć bardzo upalny. Zapraszam na stronę główną, gdzie zamieściłam wpis i zdjęcia (tak, nini!). Wannabe, Chesterko, TomaszuL , Olu - dziękuję za miłe słowa. /// I uwaga: Patrycja F ma Floriana!!! Gratulacje, Patrycjo!- oj, jakże Ty nam wyrosłaś w KG!- uściski dla maluszka i powodzenia w jutrzejszej zabawie!

Jak miło było zobaczyć Panią, co prawda na stronie Głosu Wielkopolskiego, ale zawsze! Jakie piękne wydarzenie, a jeszcze bardziej urzekający fresk!

Co to był za cudowny dzień! Właśnie wróciliśmy z Adamem do domu zmęczeni, ale szczęśliwi. Tyle piękna, dobra i ciepła (nie tylko tego słonecznego) nam się dzisiaj dostało, że do teraz mam radość w sercu i uśmiech na twarzy. Dzień był też historyczny, cieszę się, że mogliśmy tam być. Myślę, że ten uroczy zakątek z muralem zdobędzie nie tylko nasze serca, bo jest niezwykły, a ulubieni bohaterowie literaccy jak żywi i nie ma już fikcji, bo oni tam są, na wyciągnięcie ręki. Czary po prostu. Dziękujemy! Ściskamy mocno nasze obie ukochane Autorki! Beata i Adam

Odsłonięcie muralu było pięknym wydarzeniem! Bardzo się cieszę, że mogłam tam być, posłuchać osób zaangażowanych w jego powstanie i chwileczkę z Panią porozmawiać. Mural w dzisiejszym słońcu pięknie się prezentował. Nie mogę się doczekać, kiedy mój synek trochę podrośnie i zapyta, kto tu jest namalowany. Będzie co opowiadać! Pozdrawiam serdecznie :)

Pani Małgosiu! Pochwalę się (Pani przecież tak kocha dzieci!), że 15 sierpnia urodziłam dorodnego Floriana. Właśnie śpi w moich ramionach, a ja już planuję zabranie go na jutrzejsze Jeżycjadowe wydarzenie. Pozdrawiamy ciepło:)

Agnieszko Zofio, poczytaj sobie wpisy w Księdze Gości, a także w Aktualnościach archiwalnych wpisy Pani Małgosi (choćby ten z 30 sierpnia 2022), a wszystkiego się dowiesz. Pozdrawiam serdecznie

Nijak nie dam rady dojechać; kochani, dajcie znać, jak tam było, bardzo proszę!

Pani Małgorzato: prawdziwa dama nie musi wychodzić z przyjęcia w tym kulminacyjnym momencie. I nie przestaje być przez to Wielką Damą. Pozdrawiam serdecznie.

"Witaj na świecie, maleńka!"- jak pisała Fannie Flagg. Proszę ode mnie pocałować Lusię w czółko!/// Dorothy, a więc - do zobaczenia! Może - bo uroczystość ma być krótka, pół godziny.

Kochani DUA i Księgowi! Przede mną pierwsza (da Bóg nie ostatnia) podróż do Poznania! Bilet tam i z powrotem załadowany w telefonie, może nawet zdażymy na przecięcie wstęgi! Jejku, jak się cieszę!

Kochana Pani Małgosiu, dziękuję za ciepłe słowa i pozdrowienia. Serdecznosci.

Dzień dobry Pani! Zaczął nam się wrzesień... Zawsze w wtym czasie myślę o jednej z moich ulubionych scen - z "Brulionu Bebe B.", kiedy Aniela idzie uliczką we wrześniowym słońcu, stuka obcasami o chodnik i niesie śliwki damascenki. Ten opis jest tak cudownie przesycony kolorami i zapachami! Dziękuję Pani za tę scenę i wiele, wiele innych w Jeżycjadzie. Pozdrawiam serdecznie z Krakowa ❤️

Aleksandro (z Rybnika), obawiam się, że taka jest prawda. Przytoczę Ci spostrzeżenie bohaterki powieści Laurie R. King - stwierdziła ona, że prawdziwa dama wychodzi z przyjęcia dokładnie w chwili, gdy zabawa jest w punkcie kulminacyjnym. Dziękuję Ci za miłe słowa i pozdrawiam serdecznie!

Szanowna Pani Małgorzato, pragnę podziękować za setki godzin spędzonych z bohaterami Jeżycjady. To już 20 lat (2/3 mojego życia!), odkąd po raz pierwszy sięgnęłam po "Szóstą klepkę" i przepadłam. Obecnie spędzam najmilsze chwile na spacerach z maleńką córeczką, zabierając do torby kolejne tomy do czytania na ławce w parku i wyobrażam sobie, kiedy będę mogła ją zapoznać ze światem literackim stworzonym przez Panią. Życzę Pani dużo zdrowia i samych pięknych dni!

Mamo Isi, Bożenko, bardzo dziękuję za te Wasze ulubione sceny. Bardzo to dla mnie ciekawe! /// Mamo Rudziaszka, ja też mam słabość do Bernarda. Śmiałam się w głos przy pisaniu. Dziękuję Ci za docenienie tej postaci./// Olciu, witaj! I Tobie dziękuję. Oj, faktycznie, daleko masz do Poznania, daleko... /// Stanisławie, jakże słuszna jest ta Twoja uwaga o Neronie i zmartwieniach. Trzymajmy się, nie dajmy się!/// Wójcie Wiewiórko, dzięki za wiad.pryw. I Ty się trzymaj!

Wczoraj się zastanawiałyśmy z Isiątkami, jak brzmi wołacz l.poj. od "mysz". O myszy!, a może: O, myszo! A przecież jest dziecięca rymowanka:"Myszy, myszy, która słyszy?/ Która głucha, niech nie słucha!"

Co do muralu, tak bardzo chciałabym go zobaczyć na żywo, ale przeraża mnie droga do Poznania. Zarówno długościowo (677 km) jak i finansowo (niestety jestem nie zarabiającą studentką). Pocieszam się więc zdjęciami muralu i kolejny raz czytaną „Idą sierpniową“. A Poznań na pewno jeszcze kiedyś odwiedzę.

A dzisiaj inna Ulubiona Scena;kiedy Ida dorozumiewa się wreszcie, co znaczy obecność Józinka w domu Dorotki i tak głośno składa Panu Bogu dzięki, że wybudzony z głębokiego snu małżonek wypada przerażony z pokoju. A oszołomione babcie dalej stoją nic nie pojmując. Cudna scena.// No wreszcie i ja zobaczyłam tę pełnię.

Dla mnie może nie ulubione, ale kultowe sceny to te, w których Bernard załatwia sprawy w Liceum im. Żeromskiego. Bernard w bluzeczce skrojonej dla damy o posturze nosorożca, przepasany gumką na biuście. Jego rozmowy z Pirogiem, jak „ślepego z głuchym”. Zawsze zarykuję się (pardon) ze śmiechu. W późniejszych latach, Bernard wpraszający się na romantyczny wyjazd Gabrysi i Grzegorza do domku za miastem („A teraz, moi drodzy, opowiem Wam całe swoje życie”). Kiedyś tam znów, Bernard, który z braku gotówki płaci swoimi obrazkami, po czym szybciutko je zabiera „na przechowanie”, bo nie umie się z nimi rozstać. W ogóle Bernard zawsze mnie bawi, ale jeszcze bardziej wzrusza. To człowiek, przy którym nikogo nie boli życie, hej! A Kłamczucha, jak i wszyscy jego przyjaciele, to wielcy szczęściarze.

Sowo, wybacz, dopiero teraz czytam, że niechcący przypisano mi tu Twoje zasługi, a ja - nieświadoma nieporozumienia - nie zaoponowałam. Na szczęście DUA czuwa! Pozwolę więc sobie teraz zaserwować Pani Małgorzacie, Tobie i Wszystkim ekspiacyjną, pyszną herbatę - w serwisie Nowakowskiego.

Bardzo dziękuję za wsparcie w okresie dojrzewania/adolescencji/moratorium psychospołecznego (strony naukowe bardzo lubią to ostatnie określenie, a samo słowo „moratorium” naprawdę przyjemnie brzmi). Już jest lepiej, a pewna zbliżającą się data motywuje do działania :).

Dobry wieczór, nini!- u nas niebo po burzy się odsłoniło i ujrzeliśmy piękną pełnię, blue moon wielki i złotoróżowy. A grzybki są, wszyscy o tym mówią - że tak ich dużo. Niestety, nie wszyscy mogą je zbierać... /// Beatuszko z Adamem, dziękuję za obszerną wiad.pryw. - miło się o Was dowiadywać tak dobrych i krzepiących rzeczy! Brawa i gratulacje dla Jasia! Hura! Zuch chłopak! Przesyłam Wam uściski! PS- Beatuszko, a więc scena z kanapkami Pulpecji?:) Mogłam się tego domyślić!

Wyrazy wdzięczności należą się grupie Mumio, nie mnie. Ich spektakle skutecznie przeganiają wszelkie smutki.

Drogi Stanisławie, rodzice oczywiście mają rację, okres dojrzewania(do dorosłości!) musi wiązać się z umiejętnością odczuwania smutku. I - uwaga!- z umiejętnością radzenia sobie ze smutkiem, a często nawet- z żałobą lub rozpaczą, bo i ją nam niekiedy dorosłe życie przynosi. To "radzenie sobie" to po prostu zwykłe ludzkie męstwo, i ku jego osiągnięciu właśnie zmierzasz. A więc spokojnie, to wszystko jest zaplanowane przez Naturę, po to, byś stał się silnym, odpowiedzialnym dorosłym człowiekiem. Odwagi! I pamiętaj o uśmiechu: on naprawdę potrafi przepłoszyć male smutki. A czasem i większe nawet. Uszy do góry!

Oj, zaczynam być dystraktem, może jeszcze nie na miarę Ignacego, ale zawsze od czegoś trzeba zacząć. Przepraszam. I dziękuję, Sowo P. // Jakaż to głęboka symbolika tego zachmurzonego nieba, nad którym przecież nadal jest i Słońce, i Księżyc, i Perseidy. Dziękuję, kochany Starosto.

Co i raz inna scena jest moją ulubioną. Akurat teraz wspominam te nocne rozmowy rodzinne przed domkiem podczas obserwowania deszczu Perseid. // Ciało Pedagogiczne zachwycające bez dwóch zdań. Nie znałam. Dzięki, Bożenko// Niestety, prognoza się sprawdziła i nijakiej pełni nie dało się podziwiać.

Mala uwaga: wyrazy wdzięczności za Mumio należą się Sowie. A Bożence - za wiele, wiele innych rzeczy. /// Nutko z Podobnym, dziękuję za Ulubione S. (ciekawe to dla mnie, doprawdy) i gratuluję postępów naukowych! Zuchy z Was!

Bożenko, jak miło to przeczytać, dziękuję! Ściskam! Sowo, dzięki za kolejną wiad.pryw.- zdradzę jednak wszystkim tu obecnym, że polecasz mi filmik kabaretu Mumio (za którym wielu z tu obecnych przepada!) - „Sceny z życia szkoły nr 37 im. K.I Gałczyńskiego” , na YT. Nie znałam! Rzuciłam się oglądać - i jak tylko zobaczyłam genialnego Dariusza Basińskiego w roli dyrektora Ciała Pedagogicznego, wrzasnęłam ze szczęścia. Jakie to zabawne! Polecam wszystkim!

Ulubione Sceny, oczywiście! Jedna z moich najulubieńszych jest również w "Nutrii i Nerwusie", jak u Mimi. To rozmowa Filipa z Zieloną Natalią w ogrodzie państwa Jankowiaków: niby słowa o Tuniu, a tak naprawdę snucie baśniowej wizji własnego (świetne wpadki chłopaka - te ćwiczenia, honoraria) szczęścia: ubogi pokoik, magiczne kwiaty, wspólne słuchanie muzyki, bliskość, a potem czerwone świece, cichy szum czajnika i ta kwitnąca gałązka... Śliczne.

Miło wydostać się spod regalu, żeby przeczytać dobre wieści. Dziękuję, Pani Małgosiu! A kwartet porwie się na Sinfonia Concertate.. PS. Róże po podlaniu kefirem oszalały!

Byłoby stylowo, ale nic z tego, Sowo. Uroczystość ma być kameralna podobno, więc może kwartet smyczkowy?

Wklepcie sobie w Googla Redhead Day - co za widoki! Zwłaszcza w scenach zbiorowych widać tę potęgę. Wiwat Rudzielce!

Zgredzie, a ja widziałam dziś w tv krótki reportaż z przebiegu święta rudzielców - Redhead Day. Rzeczywiście, widoczne były pozytywne fluidy i dobre, ciepłe emocje, jak nasza DUA przewidziała:) Mamo Rudziaszka, naszej Autorce świetnie wyszła ta jesienna scena z dr brr Idą Pałys! Ta i wiele, wiele innych. I te przepiękne, mądre i głębokie słowa o macierzyństwie - Pani Małgosiu, jak Pani to doskonale rozumie! Nie tylko jako mama czwórki, ale i jako cudowny Człowiek. A jedną z moich ulubionych scen jest chyba nocna rozmowa Natalii z Filipem Bratkiem. I rozpoznanie przez nią utworu Francka. W ogóle Natalia to moja ukochana bohaterka.

PS. Ho ho, mural, przecinanie wstęgi, spotkanie, co za wieści, Panie tego!

Droga pani Małgosiu, Tak, to znowu ja. Nie napisałam najważniejszego! W wieku już babcinym, z szydełkiem w ręku zasłuchuję się w czytanych przez Panią ebookach. To wspaniały pomysł żeby to właśnie Pani czytała Jeżycjadę swoim pieknym, spokojnym głosem. Bardzo dziękuję za cudowne książki. Pozdrawiam Panią i wszystkich czytaczy - Jeżycomaników. Agnieszka

Dobry wieczór, Nutko nasza miła! Ponieważ nie ja organizuję, pytania więc kierować należy do Legimi. Na coś się wszelako zanosi. Co tam u Ciebie i Podobnego? Pozdrawiam Was oboje.

O, to musi być coś pięknego! /// Gio, dziękuję za wiad.pryw i serdecznie pozdrawiam!

Bardzo dziękujemy, też trzymamy kciuki i pozdrawiamy.

Ech, szczegóły nastąpią, zapewne. Zgredzie, dzięki za wiad.pryw., jak zwykle myślę o Was, trzymam kciuki i pozdrawiam - szczególnie Szarotkę.

To chyba nie ja będę przecinać:)... Może raczej autor muralu? Albo i władze miasta? - Nini, jakże miło Cię tu znów zobaczyć. Pozdrawiam Róże i Ciebie!

Oczywiście, Mimi. Spokojnie robić swoje. Mniej gadać, a więcej - wytrwale działać./// McDusiu G. (wiad.pryw.)- wielkiej fety na ul. Słowackiego nie będzie, bo, jak już niżej wspomniałam, przeszkodzi w tym remont tejże ulicy. Ale będzie przecięcie wstęgi przed muralem - 8 września (będę!), a następnego dnia - atrakcja zbiorowa dla czytelników. Szczegóły poznasz, zajrzawszy do Legimi. Pozdrawiam Ciebie i Mamę!

Wszystkie postacie dokładnie obejrzałyśmy, a obok tych przy bramie można stanąć i poczuć się naprawdę jak dobrzy znajomi jeżycjadowych bohaterów. Pomysł z muralem jest naprawdę fenomenalny!

Melduję, że mural na żywo prezentuje się rozkosznie. A zdjęcie z dziadkiem Borejko, Kłamczuchą oraz Genowefą to prawdziwa gratka. Jeżyce przemierzone wzdłuż i wszerz, spacer cienistą Aleją Wielkopolską aż do Parku Sołackiego, Teatralka, odpoczynek przy fontannie, do której tym razem żaden Mucyk nie wpadł i jeszcze kilka innych atrakcji. Znakomite zakończenie wakacji. Pozdrowienia ślą AleksandraG z bratanicą Adrianną

Jak ja Was kocham razem z tymi szerszeniami .

Miła Pani Małgosiu, Strona gości zamieniła się w stronę wziętą prosto z książek S. Kinga. Straszliwe owady atakujące spokojne białogłowy... Szerszenie mamy u siebie na działce (przylatują z wizytą) i zostawiają nas w spokoju. Natomiast grozą budzą pająki wszelkiej maści i rozmiarów. Jeden był chyba imigrantem przybyłym wraz z bananami - nie znalazłam takiego wśród polskich przedstawicieli. Był mniejszy od ptasznika, ale wystarczająco potworny: czarny, z długimi nogami, brrr... Mąż złapał go do słoika i wypuścił na wolność w lesie. Może odważę się jeszcze kiedyś pójść na spacer nie rozglądając się nerwowo po drzewach i krzewach. No i jeszcze są kleszcze... Czasem naprawdę trudno kochać całą przyrodę. Ale się staram! Serdecznie pozdrawiam. Katarzyna

Pani Małgosiu droga, wizja Pani czytającej heroicznie pod lipą w otoczeniu szerszeni, które zamiast Panią atakować, podjadają jak niewinne owieczki podrzucane przez Panią śliwki wzbudza we mnie uczucia niemalże nie do opisania! No bo jakoż to być może?! Na sam widok (nie wspomnę już o dźwięku) szerszenia ogarnia mnie przerażenie graniczące z panika, a Pani jak pasterz między owcami potrafi jeszcze heroicznie wśród nich czytać! To przekracza granice mojego pojmowania :) Mamo Isi, brrr! Spotkanie z osobnikiem, o którym piszesz, też chyba wymagalo sporo heroizmu :)

Kochana pani Małgosiu, mam 16 lat i już od dobrych czterech jestem wielką fanką pani twórczości. To ona mnie ukształtowała i przynosiła pociechę w gorszych chwilach. Ciągle zachwycam się pani talentem w opisywaniu postaci, ich uczuć i sposobu myślenia. Każda ksiązka ma inny charakter dokładnie tak samo jak bohaterowie okładkowi! Nie wiem jak pani to zrobiła, ale Jeżycjada jest dla mnie najlepszym lekarstwem na wszystko i do tego zawsze tak samo wciąga! Dziękuję pani, bo przy Borejkach czuje się jak w domu a czesto tego potrzebowalam w tym roku szczególnie za granicą!

Pani Małgorzato, tak jestem uczniem. Zresztą tak jak każdy niezależnie od wieku. Przecież każdy jest uczniem w Szkole Życia, z której wyniesiemy różne doświadczenia. Można tu przytoczyć fragment wiersza Wisławy Szymborskiej: „Choćbyśmy uczniami byli/Natępszymi w szkole świata/Nie będziemy repetować/Żadnej zimy ani lata”... Wynika tu iż każdy z nas wciąż studiuje życie (a przynajmniej powinien).

FB, kochanie - musisz mi wybaczyć, ale mam zasadę, od której nigdy nie odstępuję: nie oceniam cudzej twórczości, a już zwłaszcza - nie ingeruję w nią. Poza wszystkim, sprawa jest bardzo osobista: pisze się wszak własną duszą, że tak powiem. A w dodatku stworzenie dobrego wiersza jest to na ogół poważne zadanie. Niestety, każdy twórca MUSI sobie radzić sam ze swoimi utworami, powiem więcej: w żadnym wypadku nie powinien przyjmować cudzych rad! Mam tylko jedną, której mogę bez wahania udzielić: pracuj nad sobą i nad swoimi utworami. Samokrytycznie! Bez wytchnienia! Reszta przyjdzie sama.

Widzę tzw. oczyma duszy naszą ukochaną Autorkę pod katalpą, jak heroicznie czyta stronę za stroną, a wokół krąży stado złowrogich szerszeni. I tak godzina za godziną z małą przerwą na posiłek. I zgroza mnie ogarnia.

Ech, łono natury! Jakże jest pełne owadówI Ignaś zrozumiałby Twój ból, Mamo Isi, jako i ja rozumiem. U nas - plaga szerszeni. Czytanie w ogrodzie wymaga obecnie pewnego heroizmu.

Z wyspy bezludnej nie da się wysłać kartki. To jest właśnie problem z wyspami bezludnymi. Zresztą i w miejscach ludnych coraz mniej kiosków z pocztówkami i znaczkami, a takoż skrzynek pocztowych. Toteż dopiero teraz, ogarnąwszy się z lekka, pozdrawiam i ściskam naszą DUA oraz wszystkich P.T.Księgowych.

"Zasłuchiwaliście się", Magdo? Aaa, miło pomyśleć, że trud ubiegłego roku przynosi pożytek! Cieszę się tym zwłaszcza, że dzielisz się Jeżycjadą z córką!- przesyłam Wam obu uściski!

Miła Pani Małgosiu, Właśnie odkryłam, że jakiś Ktoś nie oddał pożyczonego dawno "Opium w rosole". To już trzeci egzemplarz tej książki, który wyparował - trudno, niech służy innym czytelnikom. Kupię jeszcze jeden. Inne tomiki jakoś się uchowały i stoją na półce dając się czytać z ogromną przyjemnością. Mimo słusznego wieku (babcinego) co roku wracam do lektury i staram się przekonać do Jeżycjady wnuczkę, która zapowiada się na "pożeraczkę" książek. Dzisiaj, widząc na termometrze zaokiennym jakieś 40st C, pocieszę się którymś z jesienno zimowych tomików. I ciepło pomyślę o autorce, której twórczość jest dobra na każdą pogodę i niepogodę. Serdecznie pozdrawiam. Katarzyna

Pani Małgorzato, tak jestem uczniem. Zresztą tak jak każdy niezależnie od wieku. Przecież każdy jest uczniem w Szkole Życia, z której wyniesiemy różne doświadczenia. Można tu przytoczyć fragment wiersza Wisławy Szymborskiej: „Choćbyśmy uczniami byli/Natępszymi w szkole świata/Nie będziemy repetować/Żadnej zimy ani lata”...(Choć tu kontekst jest trochę inny, to jednak odnośnik do faktu, iż każdy z nas jest uczniem, niezależnie od wieku, pojawia się).

Pani Małgorzato,ja wiem że nie będę oryginalna,lecz odnoszę nieśmiałe wrażenie że nie o to chodzi;-) . Jesteśmy na wakacjach a ja znów z Pani książkami a konkretnie z Feblikiem. Mimo że mam już 44 lata to z dumą siedzę na plaży i czytam. Dziś moja córka Pola ,która należy już do prawie 14 letniej młodzieży,skończyła czytać serię Adama Fabera i zainteresowała się moim /Pani Feblikiem. Kiedyś czytała Jeżycjadę ,potem wyparły ją mangi a dziś ..... wróciła i pyta kto jest kim na nowo i na nowo. Pytamy zatem czy będzie coś dalej...?ślemy serdeczności Karolina i Pola

Dzień dobry, mam 11 i właśnie skończyłam czytać kolejną część "Jeżycjady"- "Feblik". Żałuję, że to przedostatnia część. Przeczytałam 21 książek z tej serii i czuję się, jakbym doskonale znała tych bohaterów. Dziękuję, że Pani napisała "Jeżycjadę"! Pozdrawiam, Pola

Pani Małgosiu, święta racja - odnośnie Pani słów zarówno o rzeczywistości, jak i o dzieciach. Czasami ta rzeczywistość naprawdę potrafi przerażać. A tak bardzo chciałoby się wychować dzieci na mądrych, wrażliwych, porządnych ludzi! Jakoś uchronić je przed tą falą zła, przewrotności, fałszu... Czasem drżę na myśl, w jakich czasach przyjdzie moim - dziś maluchom - wchodzić w dorosłość...

Dziękuję, Asiu, za tyle miłych słów i za szykowanie mi nowej czytelniczki. Dobrze, że o nią dbasz. My, dorośli, sami nie rozumiemy, jakim to sposobem rzeczywistość nam się tak radykalnie odmieniła. A cóż dopiero mówić o dzieciach, które innej już nie znają! Dbajmy przynajmniej o pamięć. I pilnujmy dzieci!

Jeśli chodzi o mnie to teraz czytam książkę K.M Hargrave „Dziewczynka z atramentu i gwiazd”. Jest to naprawdę ciekawa przerwa pomiędzy lekturami, które czytam z wyprzedzeniem: „Panem Tadeuszem” Adama Mickiewicza, a „Quo vadis” Henryka Sienkiewicza.

Katarzyno droga, dziękuję za miłe słowa i przytulam Cię świątecznie , bo miłośnicy książek to przecież jedna rodzina!

Tak jest.

Miła Małgosiu z Krakowa, ptaki nie ćwierkają, bo się zmęczyły. Teraz będą odpoczywać. Pozdrawiam mile!

Dzień dobry, dziś Dzień Miłośników Książek, życzę więc miłego świętowania.

„Nom multa sed multum” jeśli już jesteśmy w klimacie mądrości Pliniusza Młodszego. Zawsze warto dopracować swoje wpisy.

Ale korynckie naczynia nie robiły na nim wrażenia. Dziwne, najwyraźniej nie zdawał sobie sprawy, na jakim zabytku jada, he, he.

No może to akurat nie jest do końca tym, na czym nam najbardziej zależy. Ale przyjmiemy z dobrodziejstwem inwentarza. Papierowego.

Z zapałem grał w piłkę nago, w pełnym słońcu? Coraz nowych szczegółów się doczytuję w tym tekście. Bardzo smakowity.

Sowa nożną sobie dopowiedziała, Zgredziku. Napisano: " Z zapałem uprawia grę w piłkę" - oczywiście ręczną. Nożną wymyślili Anglicy, tak przynajmniej twierdzą, choć, jak wszyscy wiemy ("McDusia"), już Aztekowie uprawiali coś w rodzaju futbolu, nie kopiąc wszakże piłki, lecz pęcherz. /// Sowo, dzięki za wiad. pryw. :)

No nie wiem, DUA. Jak dla mnie to argumenty Sowy są nie do odparcia. Sowo, rzesze czytelników będą Ci wdzięczne, a i na mój podziw możesz liczyć. P.S. Skąd wiadomo, że nożna?

To się udać nie może, Sowo. Posiłków nikt mi nie podaje, i to "elegancko, lecz skromnie w błyszczącym, starym srebrze". Buty także sama muszę wkładać. Doprawdy!... Warunki zgoła nieporównywalne. A przecież wzrok, słuch, rozwaga etc. dopisują mi w formie wyższej niż u niżej wspomnianego. A swoją drogą, ciekawe: czytasz sobie Pliniuszów? Pochwalam.

Proszę bardzo, z listu Pliniusza Młodszego do Kalwisjusza: „ Chyba nigdy nie spędziłem czasu przyjemniej jak ostatnio podczas moich odwiedzin u Spurinny, co więcej, nie życzyłbym sobie na starość innego wzoru, o ile w ogóle będzie mi dane dożyć starości. Trudno bowiem o bardziej ustalony tryb życia, a mnie jak podoba się stały bieg ciał niebieskich, tak i regularne życie, zwłaszcza u ludzi starych; albowiem u ludzi w młodszym wieku nie razi w pewnym stopniu nieregularne i zamącone; w życiu ludzi starych powinno być wszystko spokojne i systematyczne, nie jest to bowiem odpowiednia pora na nadmierną aktywność czy ubieganie się o stanowiska. Spurinna przestrzega tej zasady konsekwentnie, tak że nawet sprawy drobne, o ile nie działyby się codziennie, załatwia według ustalonego planu. Rano leży przez pewien czas na sofie, o godzinie drugiej [ok. godz. 7] prosi, by mu podano obuwie, przechodzi spacerkiem 3000 kroków [ok. 4,5 km] zarówno dla odprężenia ogólnego, jak i dla zachowania sprawności fizycznej; jeżeli są u niego jego przyjaciele, toczą się rozmowy na piękne tematy. Jeżeli nie ma nikogo, lektor czyta mu książkę – niekiedy zdarza się to także w obecności przyjaciół, o ile im to odpowiada. Potem siada i znowu lektura albo cenniejsza od lektury rozmowa. Wkrótce zajmuje miejsce w powozie, zabiera z sobą żonę, która jest niezwykłą kobietą, albo któregoś z przyjaciół, jak ostatnio mnie. Jakiż to piękny, jak miły taki bezpośredni kontakt! Ile tam tradycji! O jakich wydarzeniach, o jakich ludziach można usłyszeć! Jakimi przykładami można się nasycić! Jakkolwiek człowiek ten taką skromność w sobie wyrobił, żeby opowiadając o czymś nie robić wrażenia, że chce pouczać. Po przejażdżce, ok. 7000 kroków [ok. 10 km], znowu idzie pieszo tysiąc kroków, po czym siada albo udaje się do swego pokoju i zaczyna pisać. Pisze bowiem, i to w języku greckim, i łacińskim, bardzo dobre wiersze liryczne. Utwory jego są pełne wdzięku, niezwykłej słodyczy, wykazują poczucie humoru, a cechy te podnosi takt autora. Kiedy nadchodzi pora kąpieli, w zimie – o godzinie dziewiątej [ok. godz. 14], latem o godzinie ósmej [ok. godz. 13] przechadza się nago w słońcu, o ile nie ma wiatru, po czym długo i z zapałem uprawia grę w piłkę, albowiem uprawiając ten sport także zwalcza starość. Po kąpieli kładzie się, a posiłek zjada nieco później. Słucha wtedy lektora, który czyta mu coś lżejszego i przyjemnego. W tym czasie przyjaciele mogą albo robić to samo co on, albo, o ile wolą, coś innego. Nadchodzi pora głównego posiłku, który jest podany elegancko, lecz skromnie w błyszczącym, starym srebrze; są i korynckie naczynia, które Spurinna bardzo lubi, ale nie robią na nim wrażenia. Często urozmaicają posiłek występy aktorów komediowych, ażeby rozkosze podniebienia były też przyprawione strawą duchową; nawet latem zarywa trochę nocy, ale nikomu czas się nie dłuży, w tak miłym nastroju upływa czas przy wieczerzy. Dzięki takim warunkom człowiek ten, który ukończył 77 lat, ma doskonały słuch, bystry wzrok, dzięki temu jest sprawny, żywotny, i zachował wyjątkową jak na starość rozwagę. [...]”

Dobry wieczór w tą chłodną noc sierpniową! Bardzo się cieszę, że w środku dużego miasta powstał mural z Jeżycjadą. To generuje kolejne rzesze czytelników. I dobrze. Wychowywanie społeczeństwa na najlepszych wzorcach stwarza obiecującą perspektywę. Ostatnio nawet poznałam pięcioletnią dziewczynkę - inteligentną i myślącą, ale też niezwykle żywiołową. Natomiast ze wszystkich zabawek interesują ją jedynie książki - zapisana już jest do pięciu bibliotek w swojej okolicy. Gdyby ktoś się jeszcze zastanawiał, czy można wychowywać dzieci bez bajek z telewizora czy internetu - to można, sama widziałam. Pozdrawiam serdecznie!

I oto, Sowo luba, wspólnymi silami wracamy do tego samego sedna: Otium cum dignitate. Lub, jak mawiali mniej sławni starożytni Rzymianie: Otium post negotium. Godna sprawa, tak jest.

Nie, no skąd, Jak mogłam zapomnieć. Zginął od miecza już w 64 roku życia. Biedny.

A Tuskulanki?

Jego dzieło jest nieśmiertelne, mimo braku oddechu.

To nie ja, to Pliniusz Starszy. Starszych trzeba słuchać.

Nulla dies sine linea.

Znając drobną tylko część pomysłowości i energii naszej DUA jestem przekonana, że na zapowiadanych „laurach” długo nie wytrzyma :) Już się cieszę myślą o tym, co nastąpi po zasłużonym odpoczynku.

Tak, on nie popłynie, Stan Isławie. Zainwestowano w jakieś niezniszczalne farby podobno. Co do podobizny: uuu, oby nie. Pozdrawiam serdecznie i dziękuję za zaproszenie do Skierniewic, które nota bene znam i lubię. Kiedyś bym przyjechała!

Pani Małgorzato, teraz pozostaje czekać na mural z Pani podobizną. A tak ogólnie liczę na przyjazd Pani do Skierniewic. Wtedy to byłbym pierwszą (a nie jedyną!) osobą, która pojawiłaby się na takim spotkaniu.

Mnie także mural bardzo się podoba! Wspaniała kolorystyka, piękne, wyraziste postacie... Geniusia rzeczywiście bardzo udana (jak zresztą wszyscy), wydaje się zapraszać w tej bramie każdego na obiadek... Ida też chyba byłaby dumna, że ją uwieczniono w kwiecie wieku ;) Pani Małgosiu, jest Pani niewyczerpanym źródłem inspiracji!

Pani Małgorzato chciałbym Pani podziękować za Jeżycjadę to fenomen jak dla mnie od kiedy przeczytałem 1 książkę nie potrafiłem zostawić nie dotyczytawszy do końca kolejnej .mam 61 lat ale jedno już wiem na pewno jeżeli jesteś w stanie zarwać noc żeby skończyć książkę to znaczy że jest bardzo dobra a w Pani przypadku 22 noce zarwane lecz warto było .Życzę kolejnych sukcesów i czekam niecierpliwie na kolejne części

Przepiękny! Jestem oczarowana. Koniecznie trzeba zobaczyć na żywo :)

A jakże, UA! Onętki MM kwitną! Biskupie i liliowe .. Piaskowe zaginęły po pierwszym sezonie, ale pozostałe same się panoszą, są rozdawane w nasionach, w sadzonkach itd. Dom trzyma się prosto, obrasta winoroślą, winem i bluszczem, las rośnie wkoło wraz z bukowo-grabowym żywopłotem... Miło tak osiadać wraz z gruntem...;)) W gruncie rzeczy, o co więcej chodzi... myślę, że o znalezienie swego miejsca na Ziemi i w sobie.

O, co za miła wizyta, dobry wieczór, Sebajko! Dziwne, jak ten czas leci, prawda? Ciekawa jestem, jak tam się spisuje Wasz piękny wiejski dom, zawsze mi się podobał na zdjęciach. A onętki kwitną?

Basiu B, witaj!- tak, mowa była o takich planach. Ale to znowu nie do mnie pytanie! - w Legimi Ci wszystko lepiej powiedzą. Pozdrawiam jak najmilej! /// Justyno, uściski!

Ten mural musiał powstać. Tym lepiej, że jest taki dobry! Poznań to ma szczęście do dobrych murali! Sapienti sat. Pozdrawiam DUA po skutecznej integracji rodzinnej w górach! P.S. Ciekawe, czy Stanisław Barańczak i Timothy Snyder kiedykolwiek się spotkali i rozmawiali.

Dzień dobry, będąc ostatnio w Poznaniu (miałam dwugodzinną przerwę w podróży), chciałam przespacerować się na ul. Roosevelta,niestety nie udało mi się. Patrząc na zdjęcia muralu w Internecie, myślę, że jednak muszę pojechać na spacer po Jeżycach. Miłego wieczoru życzę :⁠-⁠)

Kochany Wójciku, kochana Kris, cieszę się i ja! Zielona Ino, dziękuję za miłe słowa i pozdrawiam, córkę też!

Bożenko, przymrużenie zostało odebrane natychmiast! ///Muszę jeszcze dodać (Mamo Isi) że autorem muralu jest pan Radek Barek, w którego dorobku jest już kilka wspaniałych dzieł muralowych - na przykład w Poznaniu na Śródce. Mistrz iluzji!

Jaki wielki! Jaki piękny! Marzenie. Jadę do Poznania, natychmiast. Ależ się cieszę! Same wykrzykniki!

Jaki piekny mural, Pani Malgosiu! Mam nadzieje, ze uda mi sie go kiedys zobaczyc. Pozdrawiam cieplo!

Rajmundzie, przyjmij, proszę, wyrazy współczycia. Przechodniami jesteśmy na tej ziemi. Mama już doszła do domu.

Tak, Bożenko!- dzień dobry!- niespodzianka już ujawniona, wydało się sporo przed terminem - ale jak tu ukryć mural? Uroczyste przecięcie wstęgi jednakże (i stosowna feta !) w pierwszych dniach września, ale dokładną datę dopiero poznamy. Jestem zaproszona, więc oczywiście przyjadę, żeby zobaczyć to cudo. Na razie znam je tylko ze zdjęć. Bardzo mi się podoba! PS - Bobcio chyba tylko ogląda obrazki... PS 2 dla ciekawych: - Łatwo obejrzeć zdjęcia po wpisaniu w wyszukiwarkę: "Jeżycjada w Legimi - mural". Piękny!

Ach, więc to jest ta niespodzianka! Jakiż wspaniały pomysł! Prześliczny, ogromny, świetnie zaprojektowany i doskonale wkomponowany w otoczenie mural; Jeżycjada jak żywa :). Kamienica przy Roosevelta 5, ażurowe balkony ze słynnym drzewem, Borejkowie i ich przyjaciele. Julia przeciągająca się na balkonie. Przezabawna Ida. Geniusia w swoim wymownym, otwartym na cały świat geście. Z ciekawością zaglądamy w okna, witamy kolejne postaci. Fantazja, lekkość, ciepło i humor; godne uwiecznienie jeżyckiej epopei. Tylko co czyta Bobek?

Kazimierz Wierzyński jednym z patronów przyszłego roku!

Rajmundzie, moje najszczerwsze wyrazy współczucia :(

Rajmundzie, składam szczere kondolencje. Usłyszałam kiedyś słowa, że mama zawsze odchodzi za wcześnie. Przejmująco prawdziwe. Myślę jednak, że gdy ból żałoby ucichnie, zostanie krzepiące poczucie, że Mama jest przy Tobie- choć już inaczej. Tak, jak to ujęła pani Małgorzata zarówno tutaj, w KG, jak i w "Ciotce Zgryzotce", wkładając mądre słowa o obcowaniu z drogimi sercu zmarłymi w usta Grzegorza Stryby.

To ja dziękuję, miła Joanno!- i serdecznie pozdrawiam!

Drogi Rajmundzie, przyjmij wyrazy prawdziwego współczucia, czyli współ-odczuwania i pełnego zrozumienia Twojego stanu ducha. Odejście Matki! - niestety, wszyscy musimy tego doświadczyć. Trzeba też nauczyć się żyć dalej z tym bólem utraty, który nigdy nie mija. Na pociechę pozostają dobre wspomnienia, które na szczęście także nie przemijają. Niech Ci też pomoże świadomość, że byłeś dla niej naprawdę dobrym synem. Przesyłam Ci wiele pokrzepiających myśli!

Takąż właśnie solidna dawkę muzykoterapii zamierzam sobie zafundować w najbliższą niedzielę, podczas pierwszego z letnich koncertów organowych w Tarnowie:)

Bardzo dziękuję! Ma się ku dobremu! A ponieważ jestem przekonany o terapeutycznej mocy literatury, to z wdzięcznością przyznam, że ma też Pani zasługi jako uzdrowicielka! Dobrego czasu!

Ponad czterdzieści lat na karku, do tego mężczyzna, a podczas obłożnej choroby czytam znowu Jeżycjadę. Pozwala zapomnieć o złym samopoczuciu i skryć się w błogiej niemal krainie wspomnień o tym czasie, kiedy pierwsza lektura książek MM splatała się z rzeczywistymi przygodami w poznańskich zaułkach, domach bliskich ludzi na Jeżycach, czy na Starym Mieście... Chyba musiałem minionej nocy gorączkować, bo śniło mi się, że Szanowna Autorka i Drodzy Czytelnicy spotkali się gdzieś na granicy Sołacza i Jeżyc, sadząc na zielonym placu drzewo. Gdy się obróciłem (nadal we śnie) zobaczyłem tabliczki z napisem SKWER BOREJKÓW... Tak oto literatura, wspomnienia, tęsknoty i marzenia senne mieszają się w czasie letniej choroby...

Dzień dobry, dzień dobry! A co Pani czyta? Czy uchyli Pani rąbka tajemnicy? (Mocno się zaciekawiłam). // Jak to się przyjemnie odpoczywa, kiedy się wykonało tak dużo roboty. A to był taki angażujący i czasochłonny projekt! Należy się Pani całe mnóstwo chwil wytchnienia!

Magdaleno z Opola, "Czuję się świetnie i młodo, tylko mi się ten kostium tak marszczy pod oczami":))). Nie wychwalaj mnie tak bardzo, bo nie wiem, gdzie oczy podziać. Pozdrawiam mile! /// Mimi M, a jakże , odpoczynek się należy. Całymi dniami czytam w ogrodzie.

Pani Małgosiu, mam pytanie z tych zasadniczych: jaką powieść Nabokova czytał Ignacy w "Pulpecji"? Pasowałby mi do niego "Pnin"...

Pani Małgosiu, człowiek z pasją tak naprawdę nigdy się nie starzeje... Zmienia się tylko jedynie jego powłoka zewnętrzna... Odnośnie naszej daty ur. - 1 b. mądra osoba patrząc na te datę powiedziała mi tak : "O proszę panią... Urodzeni w ten dzień to są wielcy ludzie... Po prostu wielcy..." i zaczęła wymieniac nasze :) cechy :D, a zaglądając poprzez Pani książki w Pani intelekt i duszę mogę to potwierdzić... Jest Pani Wielkim Człowiekiem, a do tego tak głębokim.... Jestem DUMNA, DUMNA i jeszcze raz DUMNA :)

Nie ,nie odpoczywajmy.Wyśpimy się po śmierci. Pomyślmy od jakiego zdania zaczynałaby się następna Jeżycjadowa niebywała i cudna historia. Myślę,myślę ,ale już teraz tylko myślę.

Absolutnie, absolutnie.

Zgredzie (wiad.pryw.)- miłych i udanych wakacji życzę całej rodzinie! Gio, przesyłam uściski! Odpoczywajmy!

Sowo, wypowiadasz się niekiedy za pomocą nadzwyczaj celnych aforyzmów. Przyznaję Ci niniejszym Order Uśmiechu. /// Mamo Isi, Wagnera nie słucham, nie mogę. I nie z powodu chaosu, tylko hałasu.

Chaos w muzyce pojawia się cyklicznie, dlatego co jakiś czas trzeba go na nowo organizować.

W grę wchodzą więc i jelita profesora. I - jednak - kota. Sowo, a ja myślałam, że chaos w muzyce to już rzecz nienowa. No, chyba że we fraktalnej.

Żyje, żyje. Ostatnio był widziany na konferencji w Stockhausen dotyczącej możliwości zorganizowania chaosu w muzyce fraktalnej.

Tak, Sowo! Profesor dziękuje za pamięć i przesyła pozdrowienia. Ostatnio pracuje nad grantem z bazy w Rammstein. "Trzeba się rozwijać".

Nowa moda nastała w nauce. Na fraktale. Absolutnie wszystko, cała materia ożywiona i nieożywiona ma strukturę fraktalną, czyli powtarzalną, nietrywialną, a takoż samopodobną. Daliby choć spokój Jeżycjadzie z tym glajszachtowaniem rzeczywistości. Ściskam zdecydowanie i z pewną taką nieśmiałością przystępuję do gotowania brokuła o strukturze fraktalnej

Przebóg! Fraktalną! Żebym to ja wiedziała! ("Daję słowo, zatem ja już przeszło czterdzieści lat mówię prozą, nie mając o tym żywnego pojęcia! Jestem panu najszczerzej obowiązany, żeś mnie pouczył." - rzekł Pan Jourdain u Moliera). /// Anette, są jeszcze takie dwa spojrzenia Gabrysi, w "Ciotce Zgryzotce": spogląda pożegnalnie, odjeżdżając z mężem, dobytkiem i tablicą, po czym robi objazd w korkach i - tym razem niezauważona - znów spogląda w okno, a ono zostaje zamknięte przez Agę. Przyznasz, że fraktale aż furczą.

Uwielbiam takie właśnie klamry w Jeżycjadzie! Na przykład Gaba w "Kwiecie kalafiora" zaglądająca w okna swojego mieszkania w wieczór sylwestrowy z refleksją, że "diabelnie, diabelnie ich wszystkich kocha", a później Gabriela w "McDusi" podobnie zagląda w okna i podobnie myśli o najbliższych, idąc na dworzec po McDusię. PS. Idusia wyściskana :)

Dzień dobry w pośpiechu (jeszcze dziś, za chwilę, nagrywamy poprawki)! Rozmarynie, Anette, dziękuję za zauważenie klamer. Celowe, celowe, a jakże! Miło, że ktoś zauważa i docenia trud komponowania serii. Same więc widzicie, że Jeżycjada została zamknięta, nic dodać, nic ująć. Ściskam Was serdecznie i małą Idusię też! /// Mamo Isi, z tym eventem jeszcze nie wiadomo co i kiedy - rzecz się nieco rozbija o niespodziewany remont totalny ul. Słowackiego. Szczegóły poda Legimi w stosownym czasie (sierpień, jak sądzę), a ja oczywiście tu powtórzę.

Kochana Pani Małgorzato! Drogi Ludu Księgi! Cieszę się bardzo, że ten etap pracy naszej DUA dobiegł końca. Należy się teraz odpoczynek i zbieranie owoców tego wysiłku. Chciałabym się podzielić swoim spostrzeżeniem z ponownej (czwartej czy piątej) lektury "Szóstej klepki". Jak wszystkim fanom wiadomo, jest to początkowa część "Jeżycjady" (jeśli nie liczyć "Małomównego" ) i właśnie przeczytałam ją na głos po raz pierwszy mojej 9-letniej wnuczce i jej 11-letniej koleżance. Obie słuchały jak zaczarowane. Zachwycił je zwłaszcza Bobek (jakżeby nie?), a moja wnuczka Zofia stwierdziła, że rodzina Żaków jest bardzo mądra. Tyle recenzja nowo pozyskanych czytelniczek (a właściwie słuchaczek). Dopiero przy tym czytaniu zorientowałam się, jaką piękną klamrą nasza DUA rozpoczęła i zamknęła całą swoją serię jeżycjadową. Cesia (z "Szóstej klepki") i Nora (z "Ciotki Zgryzotki") dokonują podobnego wspaniałego czynu: pomagają w przyjściu na świat nowej istoty (płci żeńskiej). Czy to przypadek? Nawet jeśli przypadek, to, śmiem twierdzić, "przypadek nieprzypadkowy".

Tak się cieszę, że roczna harówka zakończona! To było naprawdę herkulesowe wyzwanie. Już teraz przekonałam się osobiście, co to są ambiwalentne uczucia; z jednej strony radość, że będziemy mieli już we wrześniu homerową wersję Jeżycjady, a z drugiej smutek, że przez ten rok nie mieliśmy prawie żadnego kontaktu z naszą DUA. I ogród ucierpiał i my, ale dla dobrej sprawy. Wrześniowy event w Poznaniu nas nęci; może się nam uda być. Ściskam z mocą!

Pani Małgorzato - proszę teraz odpoczywać, bo nagranie całej Jeżycjady to kawał dobrej roboty. W Małopolsce upały jak w "Febliku".

To mi przypomina remont uliczny na samym początku Brulionu. Czulibyśmy się może podobnie?

Anno z Łękawicy, Mario z Cieszyna, Marto (z córeczką Różą in spe), Moniko z Warszawy - dziękuję za dobre słowa, jakże potrzebne w dzisiejszym chorym świecie. Podnoszą na duchu! Moniko, skoro tylko podałaś nazwisko, natychmiast je sobie przypomniałam. Coś takiego! KS.Grzegorzu z Żywca, ależ proszę bardzo, miło mi, że sprawiłam Mamie (TAKIEJ Mamie!!!) radość. Wszystkich serdecznie pozdrawiam i rzucam się w gąszcz ogrodowy. Będę wyrywać chwasty.

Dzień dobry przy niedzieli! Melduję, że zakończyliśmy nagrywanie całej "Jeżycjady" (z "Małomównym włącznie) i że zajęło nam to prawie 12 miesięcy...ufff! Teraz jeszcze tydzień na drobne i ostatnie już korekty. Od września całość będzie dostępna w Legimi! Mala informacja co do zapowiedzianej niespodzianki wrześniowej: Legimi informuje, że wystąpiły trudności obiektywne (miasto ogłosiło wielki remont ulicy Słowackiego, czyli akurat miejsca tego"eventu"), więc teraz P.T. legimiści myślą nad nowym rozwiązaniem. O którym, rzecz jasna, powiadomią.

Kochana Pani Małgorzato! Pozdrawiam wakacyjnie!!!!!! Kolejny raz dziękuję za Pani wspaniałą twórczość! Zabieram się kolejny raz za czytanie Pani powieści :). Mój najstarszy syn, Karol, zachwycony czyta mi dziś od rana ulubione fragmenty z "Tym razem serio" :). Życzę wszystkiego najlepszego! Pozdrawiam serdecznie w imieniu całej rodziny Anna z Łękawicy

Dzień dobry, Pani Małgorzato. Pragnę bardzo serdecznie podziękować za prezent i życzenia dla mojej Mamy Doroty. Dostarczyła nam Pani wielu wzruszeń. To dla nas niezwykły dar- szczególnie dla Mamy. Życzę wszystkiego, co Dobre i Piękne. KS. Grzegorz

O pieśni gminna!

Ale pradawnej KG to się chyba raczej nie da otworzyć, prawda? Jeśli komuś się uda, to poproszę o kultowy już, tak zwany "cynk". Po angielsku: give somebody the wire albo tip somebody the wink. A więc proszę, give me the wink.

Kochani, Zgredzie i Wiewójcie, jesteście wielcy!!! Od dwóch dni zniknęłam dla świata! Ileż wzruszeń, wspomnień… Na razie czytam wpisy Starosty i aż się boje otworzyć KG. Serdeczne pozdrowienia dla DUA, Adminkow i Ludu Księgi

W okienku wyszukiwania można też wpisać po prostu musierowicz.com.pl. Potem klikamy w wybrany rok. Pokazuje się wtedy kalendarz dla tego roku. Klikamy w jeden z podświetlonych na jasnoniebiesko dni. Pokazuje się okienko, w którym klikamy godzinę. Następnie klikamy w napis "oficjalna strona Małgorzaty Musierowicz".

Udało mi się! Hura! Cuda! Dziękuję!!!

Zgredzie, Twoja wiadomość jest (jak dla mnie) w TOP 5 wiadomości piętnastolecia niniejszego Szanownego Regału!!! Możliwości internetowej maszyny czasu zapierają dech w piersiach.

Zgredziku, ile frajdy, dziękuję! (nawet do niektórych szufladek można zajrzeć:))

Regał! TEN regał! Szufladki! Książniczka Hania! Jak cudnie do tego wrócić! Zgredziku, dziękuję!

Wielu miłych gości ucieszy się z informacji, że za pomocą wyszukiwania frazy "Wayback Machine" można znaleźć usługę internetową, która pozwala oglądać archiwalne wersje stron internetowych. Także niniejszej. Miłego wspominania!

Dzień dobry, czytam regularnie wpisy w księdze gości i co jakiś czas nachodzi mnie chęć, żeby napisać. Dziś, kiedy właśnie kończę pasteryzować kompoty z czereśni, w końcu tej chęci uległam. Zawsze przy okazji robienia zapasów na zimę i eksperymentowania w kuchni, przychodzi mi na myśl Patrycja Górska. Daleko mi do jej rozmachu i umiejętności, ale może kiedyś uda mi się zbliżyć do ideału? Wśród moich postanowień wakacyjnych, jest kolejna lektura całości "Jeżyjady", znów będzie okazja, by przysiąść przy Borejkowskim stole. Życzę wszystkim udanego wypoczynku i ciekawych lektur :⁠-⁠)

Droga Pani Małgorzato, jestem 33-letnią mamą Ignacego, Gustawa i Filipa;) ( z wielką nadzieją na córkę Różę). Jeżycjada towarzyszy mi od ponad 20 lat. Zawsze marzyłam o takiej ciepłej, dużej rodzinie i myślę że udało mi się spełnić to marzenie. Aktualnie do poduszki odświeżam sobie "Imieniny". Jak bardzo dotknął mnie fragment gdy Ignacy Borejko sprzeciwia się zakupowi zmywarki jako przejawowi konsumpcjonizmu. Naszła mnie głęboka refleksja dotycząca mojego trybu życia oraz stylu życia współczesnego świata. Dziękuję za Pani życie i Pani dzieła. Książki są wciąż aktualne i bliskie mojemu sercu. Życzę dużo zdrowia i wszelkiej pomyślności:)

Dobry wieczór przy niedzieli! Moniko, jakże mi miło czytać te słowa. Prawdę mówiąc, sama zauważyłam, i to już kilkanaście lat temu, że z moich czytelniczek i czytelników wyrastają porządni, dobrzy ludzie. Na ogół! Dla równowagi bowiem można zaobserwować, że niektórym się to nie udaje. To przeważnie ci, którzy łatwo ulegają wszelakim wpływom, a więc i zależnościom, podsuwanym przez życie. Trudno! Sami wybrali. ... A więc pisałam do Ciebie przed laty, powiadasz? O, w czasach przedinternetowych zużywałam co roku setki pocztówek, usiłując nadążyć z odpowiedziami. Co za wygoda dzisiaj! Prawda?

Pani Małgosiu, i ja przyłączam się do konkluzji Moniki. Pani książki i filozofia życiowa, która przenika przez ich karty, jest naprawdę formacyjna. Mądra, głęboka i piękna. Jak idą prace nad nagrywaniem "J"? Chyba już prawie koniec, prawda? (2 września coraz bliżej, cóż tam Pani przygotowuje...??? ) Brakuje mi też zdjęć z Pani ogrodu - musi w nim być teraz pięknie!! ":) Pozdrawiam serdecznie!:)))

Kamienica przy Słowackiego 18 w Poznaniu również pięknie odrestaurowana po generalnym remoncie. Teraz to taka architektoniczna perełka w żółtej tonacji. Miłych wakacji!

Pani Małgorzato,brakuje mi Pani wpisów na blogu,cudownych zdjęć, rekomendacji książkowych,fragmentów wierszy i reprodukcji obrazów. Ciągle sprawdzam,ale ostatni wpis jest z 1. stycznia...Czy wróci Pani do swoich czytelników choć w takiej formie? Serdeczności z Beskidów.

Dzień dobry! Jestem studentką, która ma tę możliwość by mieszkać w Poznaniu i to dokładnie na Jeżycach, i chciałam powiedzieć, że jest to niezwykłe doświadczenie! Czytam o tej dzielnicy w książkach, które znam z dzieciństwa i od razu odnoszę wszystkie wydarzenia do prawdziwych, wymienionych miejsc, które są w pobliżu mnie. Klimat Pani książek uderza mnie podwójnie gdy mieszkam tak blisko miejsc ich akcji - one nadały duszę tej dzielnicy. Ponadto czuję, że gdy tu mieszkam równie dobrze mogłabym sama zostać bohaterką jednej z książek. To daje mi radość i przeświadczenie, że życie wśród rodziny i dobrych ludzi jest najcenniejsze - tego się nauczyłam, gdy czytałam Jeżycjadę po raz pierwszy jako dziewczynka i teraz gdy czytam ją po raz drugi:) Dziękuję zatem za wszystko i pozdrawiam serdecznie!

Nad morzem wspaniała pogoda - pozdrawiam wszystkich. Zawsze w nadmorakich kurortach przypomina mi się Aniela i Pawełek. Tym razem jednak nie Łeba, ale i tak jest pięknie. Z jednej strony rozumiem decyzję o zakończeniu Jeżycjady, z drugiej jak każdemu jest mi żal. Serdeczności.

Dzień dobry, rayy!- przepraszam, że dopiero teraz Ci odpowiadam: rzadziej tu teraz zaglądam (praca i obowiązki rodzinne). Bardzo się cieszę z takiego jak Ty czytelnika. I już odpowiadam na Twoje pytanie: otóż, jak wciąż przypominam, "Jeżycjada" jest już zakończona, a nowej książki na razie nie mam w planach. O koronawirusie oraz innych ponurych aspektach naszej rzeczywistości pisać nie mam ochoty. Pozdrawiam Cię bardzo serdecznie i dziękuję za życzliwe zainteresowanie! - MM

Pani Małgorzato! Kilka lat temu napisałam wierszyk na facebook'owy konkurs, w którym mieliśmy wybrać, który z bohaterów Jeżycjady mógłby zostać naszym przyjacielem. Przesyłam mój wiersz, mam nadzieję, że się Pani spodoba. Postawione w tym poście pytanie // to dla mnie bardzo duże wyzwanie. // Jak wśród niesamowitych postaci tak wielu // każdy z nas ma wybrać tylko po jednym przyjacielu? // W Jeżycjadzie liczba cudownych postaci jest taka duża! // Na początek choćby taka Róża - // osoba ciepła, pomocna, kochająca, // o swoich bliskich tak bardzo dbająca. // Albo Ida - wulkan energii, postać żywiołowa, // czasem nawet trochę wybuchowa. // Jest osobą rozgadaną i trochę szaloną, // ale jednocześnie dobrym lekarzem, matką, żoną. // Kolejną osobą, którą chciałabym mieć za przyjaciela // jest oczywiście najstarsza siostra Gabriela. // Konkretna, pracowita, altruistyczna, // pomagająca innym i bardzo sympatyczna. // Również Patrycję chętnie bym w jej domu odwiedzała, // a podczas naszej rozmowy pyszne potrawy zajadała. // Kogo wybrać? - oto jest pytanie. // Ale mój wybór chyba na Łucji stanie. // Tytułowej bohaterce mojej ulubionej lektury, // dzięki tej książce nawet zły dzień przestaje być ponury. // Mądra, elokwentna Łucja z rudą czupryną // chce zostać DOBRYCH wydarzeń sprężyną. // Zainspirowana Łucją mam do Was prośbę: kiedy tylko możecie // zwiększajcie proszę ilość dobra na tym świecie. //

Szanowna Pani Małgorzato! Pisze do Pani, bo uwielbiam Jeżycjadę. Zawsze, jak mi źle, idę do Borejków. Odwiedzam ich jak starych, dobrych, niezawodnych przyjaciół. Spotkania te zawsze wylewają w moje serce nadzieję, przywracają równowagę i wiarę w ludzi. To czytanie to trochę jak listy od bliskich z podróży. Może to tak mało elegancko poganiać Autorkę, ale ja naprawdę już nie mogę się doczekać wieści od nich. Dlatego mam prośbę. Proszę napisać mi co tam u moich przyjaciół? Kiedy kolejna część? Pozdrawiam serdecznie. Z wyrazami szacunku Sabina Zawer

Nareszcie po ponad miesiącu suszy zaczęły się deszcze. Z jednej strony nie trzeba podlewać, ale z drugiej wylazły ślimaki luzytańskie. Nic nie jest doskonałe, jak powiada klasyk. // Okwitają naparstnice, maki, irysy i orliki, a róże zaczęly panowanie. A klematis wyobraża sobie, że jest w dżungli i zarasta wszystko, jak leci. // Pan Dźwiękowiec brzmi prawie równie dobrze jak NaszPanNauczyciel. Też jestem ciekawa jego preferencji jeżycjadowych. // Ściskam stanowczo

Pani Małgosiu, spóźnione ale szczere życzenia imieninowe: zdrowia, pogody ducha i dużo sił! A tak na marginesie, czy na koniec nagrań nie udałoby się podpytać Pana Dźwiękowca o jego ulubioną część oraz ulubionego bohatera i/lub bohaterkę. Ciekawa jestem... Ale może nie tylko ja. Miłego dnia dla Wszystkich!

Droga Pani Małgosiu, wraz z mężem przesyłamy najserdeczniejsze życzenia imieninowe, uśmiechy i uściski. Życzymy dużo zdrowia i radości! Wszystkiego, wszystkiego naj.

Bożeno - cytat oczywiście z Mistrzyni, ale tak go pięknie w kontekst wpasowałaś :)

Wszystkiego dobrego z okazji Imienin , dużo entuzjazmu i zdrowia do realizacji pomysłów twórczych :)

A niech DUA uważa z tą autokorektą, bo lubi płatać figle.

Pani Małgosiu kochana najlepsze życzenia! Zdrowia, spokoju, radości, samych wspaniałych chwil.

W dowód szacunku i wdzięczności / Dla DUA rymowanka o "-ści". / Oto mój bukiet serdeczności: / samych powodów do radości, / stałej czujności Opatrzności, / maleńkich cudów codzienności, / dobrego zdrówka "po całości", / wokół - najbliższych obecności, / w ogrodzie - kwiatów obfitości, / ciast ulubionych i pyszności (dla podniebienia przyjemności)... / Uśmiechów! Dużej ich ilości! / Przemiłych wpisów w Księdze Gości, / zwyczajnej ludzkiej życzliwości, / całego Nieba przychylności, / "Chucherka", które sobie rości maleńkie prawo do istności... / I na sam koniec (dla pewności): / Li i jedynie: ryb bez ości!

Pani Małgosiu, wszystkiego wspaniałego z okazji imienin! Przede wszystkim błogiego odpoczynku po nagraniu wszystkich audiobooków, zdrowia, sił witalnych i jak najwięcej radości. PS. Bożeno - pięknie powiedziane o tym szczęściu ♥️

Dziękuję Wam po stokroć, za życzenia i za miłą pamięć, i za obecność tutaj! A dostawszy w prezencie miły link, spieszę podzielić się z Wami. Męski chór z Walii, piękna piosenka we wspaniałej aranżacji i świetnym wykonaniu. Na YT, tutaj ją znajdziecie: Bruno in TEARS over HEAVENLY vocals | Auditions | BGT 2023. Znakomity chór amatorski! Warto się zapoznać z całym ich dorobkiem.

"Oto idziemy zbierając orzeszki i ciesząc się majem". Trzeba przyznać, że Milne podobnie jak Słowacki nie bardzo wiedzieli, kiedy co kwitnie lub owocuje. Ale pisali ładnie. Dołączam się do życzeń imieninowo-majowych i ściskam Solenizantkę z całego serca!

Najukochańszej Autorce wszystkiego najmilszego w dniu imienin. Zdrowia i radości! Wpadamy z bukietem piwonii z naszego ogródka, są różowe, kremowe i te białe z rzucikiem bordo w środku, a pachną jak to tylko one potrafią. Całusy i uściski.

Aaaa, Madzia się przebiła! Dziękuję, moje złoto! Dziękuję i ściskam!

Dziękuję,Gio, Aleksandro, Zgredzie (wiad.pryw.- trzymam kciuki) - dziękuję, dziękuję! Ach, imieniny w czerwcu! Jeszcze tylko majowe mogą się z nimi równać. Rozkwitły i moje róże, Mamo Isi! I ostróżki. I oczywiście piwonie! "Szaleństwo, śpiew i taniec. Jumpa-jumpa-jumpa-pa". Moniko z Warszawy, Kasiu z Krakowa - Bóg zapłać za dobre słowo! Ściskam czule! MadziuZ, życzenia Twoje dotarły do mnie, choć Ty nie mogłaś się dostać na stronę. Adminka mi je przekazała! Dziękuję i ściskam! Anno U. z Warszawy, dziękuję za list z życzeniami i za Mozarta! A przede wszystkim - za pamięć! Pozdrawiam wszystkich!

Niech nam żyje długie lata nasza Droga Małgorzata!!! ♥ Wszystkiego najpiękniejszego, Ulubiona Autorko!

Witam, wszystkich w ten dlugi weekend :) podpisuje się jako fanka Idy, bo to była moja pierwsza książka, którą przeczytałam (jeszcze taka z czerwona okładką). Pozdrawiam Panią Henie, moją polonistkę ze szkoly, która mi ją poleciła :) ale uwielbiam wszystkie części Jeżycjady, ale najbliższe memu sercu są Klamczucha (niebawem jadę do Łeby, hura:)), Kwiat kalafiora, Ida sierpniowa oczywiście, Opium w rosole, Noelka, Pulpecja. Opium w rosole to byla moja lektura w gimnazjum. Nigdy żadna książka nie była tak chętnie omawiana i nie pobudzała do dyskusji całej klasy jak ta! A właśnie przed chwilą na grupie z polecajkami książek ktoś napisał żeby polecić książkę na odstresowanie bo ostatnia była dołująca i ktoś napisał, że poleca książki M. Musierowicz, a tam cala dyskusja, same pozytywy, każdy z zachwytem się wypowiada o Pani książkach, a najlepszy tekst, że nieważne czy sie ma 15 czy 100 lat książki Pani Małgorzaty są zawsze na czasie i zawsze odpowiednie i do przemyśleń i dla poprawienia humoru. To prawda. Pani Małgosiu, w Pani ksiażkach jest MAGIA! Magia przez duże M! Wiem, że nie będzie dalszych części, ale te ktore są stanowią wielkie Arcydzieło. Mówiąc kolokwialnie - dobra robota Pani Małgosiu! :) Pozdrawiam, Kasia

Droga Pani Małgosiu, skoro już "Wnuczka...",to i upragniony odpoczynek majaczy na horyzoncie :) czy w Pani ogrodzie kwitną już piwonie? :) Pozdrawiamy serdecznie i życzymy owocnej pracy oraz częstych chwil wytchnienia. Mimi z rodziną:)

Droga, kochana Pani Małgorzato. Kilkakrotnie już tutaj pisałam, zawsze z podziękowaniami za to, co dała mi Pani wybitna twórczość. A dała mi...zawsze to powtarzam, ukształtowała mnie jako człowieka. Nigdy się za to Pani nie odwdzięczę. Ale dziś chciałabym napisać o czymś innym (choć tamto też!). W maju spełniłam swoje największe marzenie i spędziłam tydzień w Poznaniu. To był Poznań Jeżycjady i Pani śladów. Wiem, Pani już nie w Poznaniu. Ale dla mnie to było takie ważne! I gdy stanęłam na Słowackiego 18 (ależ pięknie odnowiona ta kamienica. Z wieżyczką!) i na Rossevelta 5 (czekamy na remont!)...to byłam tak wzruszona...Pani Małgorzato, ja mam 48 lat, do całej! Jeżycjady wracam raz do roku (za "Kwiat kalafiora" dałabym się pokroić). A tu takie emocje. A potem już inne, tak kochane miejsca. Kino Rialto, Teatralka, Opera, pominik Mickiewicza, Dominikanie, pomnik Moniuszki, Noskowskiego, Krasińskiego, Zacisze ...długo by wymieniać. I to o czym pisała Pani w "Na Jowisza"... z zachwycającym podwórkiem, gdzie mieści się m.in. Biblioteka Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk. Pani Małgorzato ja nie potrzebowałam przewodnika. Wystarczyła ukochana Jeżycjada (a mieszkałam na Prusa, bo to też było ważne żeby na Jeżycach). I jeszcze o czymś chciałabym wspomnieć. Bo tego pierwszego dnia w Poznaniu padał straszny deszcz. Ale musiałam coś zobaczyć, musiałam przywitać się z Poznaniem. I trafiłam na mural upamiętniający Pani Brata. Wzruszenie. Pani Małgorzato. Dziękuję. Za wszystko. Monika Trajda

Kochana Pani Małgorzato, to już mój kolejny post tutaj. Ostatnio łapię się na tym, że zaglądam tu dużo częściej niż dawniej. Jakieś 2-3 razy w tygodniu. Tak po prostu żeby zobaczyć co słychać, czy Pani odpisała, przeczytać spostrzeżenia innych. Takie sentymentalne odwiedziny. Im jestem starsza, tym bardziej doceniam Jeżycjadę, bardziej analizuje, dostrzegam sprawy, na które nie zwróciłam uwagi mając 15 lat. I właśnie teraz otwieram Pulpecje na 1 czerwca 1992 r. :) Pozdrawiam!

Szanowna Pani, obecnie na języku polskim omawiamy książkę napisaną przez Panią pt. " Kwiat kalafiora". Dziś opisujemy lekcję j.polskiego z profesorem Dmuchawcem i obecnie charakteryzujemy jego wizerunek. Niestety zauważyliśmy , że postać ksiązkowa i filmowa różnią się od siebie, co nas trochę rozczarowało.W książce bardzo podobały nam się najmłodsze dziewczynki, ich zabawy i listy do mamy. Dziękujemy za fajną lekturę i serdecznie pozdrawiamy! Uczniowie klasy 5B

P.S. "Krystyna, córka Lavransa" to również bardzo ważna książka dla mojej rodziny. , Mama Mamy czytała ją jako pierwsza, Tato mój czytał ją na głos, kiedy Mama mnie karmiła( bardzo podobało się jej imię Gunulf, w związku z tym przez jakiś czas mówiono do mnie "Gunulfie"), "pożarłam" ją osobiście w wieku lat siedemnastu( dobrze, że były wakacje, bo czytałam ją tylko z krótką przerwą na sen. Jeszcze raz dziękuję i pozdrawiam Panią!

Ach, ach, po wieściach z FRA można wnioskować, że BKNP :)

Kochana Pani Małgorzato. Tyle mam Pani do przekazania, że aż nie wiem jak to zrobić, by nie wyszło z tego całe wypracowanie. Spróbuję więc krótko... Jeżycjada zawsze będzie w moim sercu i umyśle. Nadal do niej wracam, biorąc z półki tę część, która akurat w tym momencie mnie woła. Choć to raczej moja potrzeba ją wybiera. BARDZO PANI DZIĘKUJĘ za to, co ofiarowała mi Pani specyficznym dowcipem, mądrością życiową i rodzinnym ciepłem tak każdemu potrzebnym. Dla mnie Borejkowie istnieją naprawdę. Bo jakże mogłoby być inaczej... Z całego serca życzę Pani zdrowia i dalszego spełniania się w tym, co dla Pani ważne. Aleksandra z Łodzi

Maj piękny miesiąc! :) Dzisiaj wspominam z sentymentem Pulpecje, to moja druga ulubiona cześć po Idzie :) Dzień Matki, oblana matura, pierwsza miłość... Jaki ja mam sentyment do Jeżycjady - mając ponad 30 lat nadal powoduje we mnie wzruszenie i wspniałe wspomnienia! Niestety nigdy nie dotarlam do Poznania żeby pochodzić drogami Borejków. Wszystkiego najlepszedo dla wszystkich MAM!!

Tysiąc uśmiechów i serdecznych uścisków dla najmilszej Autorki za wszystko! Za trzymanie kciuków też. Nasz maturzysta w poniedziałek zdał ostatni egzamin maturalny - ustny z języka polskiego (30/30 punktów). Między innymi o Orwellu mówił, Jelly by się ucieszyła. Ściskamy mocno razem z Adamem :) Wiewióreczko, i ja pamiętam.

Och, pamiętam trochę archiwalnych wpisów szóstkowych! Galeria przedmiotu, galeria warkocza... Dobrze, że tutaj na galerie pisanki można popatrzeć. Ale będzie, co będzie. U czekam na niespodziankę przygotowaną przez LEGIMI. Dzięki LEGIMI mogłam jeszcze raz powrócić do Jeżycjady. Jestem wdzięczna bibliotekarce, która wręczyła mi pierwszy kod. Nie chciałam, podchodziłam do tego jak pies do jeża. A teraz wsiąkłam. Lubię sobie włączyć audiobooka i jednocześnie śledzić tekst w prawdziwej książce, np.

"jak już minie ten audiobookowy kołowrót, w który wpadłam, może jeszcze będę miała dość sił (i czasu), by kontynuować regularne wpisy." Co za cudowny dzień! Bez regularnych możliwości przycupnięcia w salonie celem ogrzania stroskanego ducha czuję się jak makolągwa. Na Antarktydzie. Na wszelki wypadek sprawdziłam, bo a nuż makolągwy akurat tam bywają na wakacjach. Nie bywają.

Dobry wieczór. Dawno tutaj nie zaglądałam. Czytam o audiobookach. Jestem niesamowicie ciekawa, jak brzmi fragment książki Brulion Bebe B,, w którym Bernard idzie na wywiadówkę. Ilekroć czytam te sceny, gdy "gumka w bluzeczce nie wytrzymuje" płaczę ze śmiechu. Ciekawe, jak to brzmi w wersji czytanej.. Muszę koniecznie sprawdzić. A tak na marginesie, czy był kiedyś przeprowadzony ranking najzabawniejszych scen, opisanych w Jeżycjadzie? To mogłoby być bardzo ciekawe zestawienie. Pozdrawiam ciepło Aneta

Ach, Autorko, zdębiałam! Czy doprawdy nigdy nie było sprecyzowane, że Ida pracuje w Raszei? A dałabym sobie za to wyciąć migdałki…

Droga Pani Małgorzato, dziękuję za ciepłe słowa o naszym podręczniku. Cieszymy się wszyscy niezmiernie i to my jesteśmy zaszczyceni - wszyscy serdecznie pozdrawiamy (z Joanną Graficzką na czele) i naturalnie trzymamy kciuki za dalsze nagrania "Jeżycjady". Troszkę mi wstyd, że odpisuję dopiero dziś, przyznam, że już w weekend odczytałam Pani wpis i nie będę ukrywać, ża aż mi się ciepło zrobiło na sercu :) Jednak nie potrafię odpisywać w pośpiechu, stukając jednym palcem w telefon, wydaje mi się że każda wiadomość powinna być jak rozmowa... dlatego zwlekałam aż do dzisiejszego spokojnego i cudownie pachnącego wiosną wieczoru. Przesyłam najserdeczniejsze uściski!

Koleżanka lekarka nie zna Idy Borejko ze szpitala Raszei. „No niemożliwe, niemożliwe. To pielęgniarka czy lekarka? A z którego piętra, oddziału?” Zanim wyjawię jej prawdę, uśmiecham się do wewnątrz. O, jak się cieszę, że Jeżycjada była zawsze jedną z moich życiowych radości. Koleżanka też na pewno miała swoje radości… Ona swoje, a ja swoje. Tak to już jest. Każdy coś innego na swojej drodze odkrywa, z czym innym zostaje. Cieszę się Jeżycjadą już tyle lat. A, i niedawno był Dzień Bibliotekarza. Z tego powodu składam bardzo spóźnione życzenia dla Bibliotekarzy, i ślę dobre myśli do bibliotek- tych w pałacach i tych w piwnicach, tych „po schódkach w górę” i tych „po schódkach w dół”. Pozdrawiam wiosennie Kochaną Autorkę i Lud Księgi!

Kochana Autorko i Adminki, przychodzę z podziękowaniami, a jednocześnie pytaniem. Skąd podziękowania? Ano, że się zbliża rocznica tej oto Księgi Gości, to podziękowania całkiem będą na miejscu, jak sądzę. Otóż widzicie, w ramach pocieszenia się w ciężkich chwilach, zaczęłam Księgę Gości podczytywać od początku. Obecnie jestem na roku 2015 bo materiału jest ogrom! Zapisuję sobie skrzętnie różne przydatne informacje. Przede wszystkim książki, ale też i muzyczne polecanki Sowy.P, i przepisy, i ciekawostki naukowe, i różne inne rzeczy. Chyba nie do końca wszyscy sobie zdają sprawę, jakie kompendium wiedzy zostało tutaj dzięki Kochanej Autorce stworzone, za co właśnie serdecznie dziękuję. Często się zdarza taka sytuacja, kiedy wiewiórki pytają mnie: "A skąd ty to mamo wszystko wiesz?" ( na przykład, że myrmekochor to rodzaj rośliny rozsiewanej przez mrówki). A ja na to: " A z Księgi Gości". No a teraz moje pytanie. Czy jest możliwość odzyskania wcześniejszych wpisów archiwalnych? Bo dostępne są tylko od 2014. A jeśli już nie, to czy Boże broń, nie planuje Administracja i tych obecnych archiwalnych usuwać? Bo ja dopiero na 2015 i trochę jeszcze mi zejdzie :) A co się naśmieję przy czytaniu :D

Bardzo mi przykro, Mimi, ale nasz Formularz - niedojda jeden - zamienia tu wszystko na prozę. Szkoda. Nota bene (oczywisty fluid) "Rozmowę wieczorną" właśnie niedawno deklamowałam, we fragmentach, jako Laura Pyziak, bo nagrywaliśmy scenę na plebanii w Brzóstkowie ("Czarna polewka"). A teraz już, ho-ho!- jesteśmy w okolicy połowy "Sprężyny". Uff. /// Kasiu z Elbląga, jakże mi miło, że dostrzegłaś te barwy, a więc ten zabieg, mający na celu ukazanie postrzegania świata przez Agę. Dziękuję za uważne czytanie i pozdrawiam czule! /// Jas, jak tam wyniki poniedziałkowe? Napisz słówko. A Ewa z Warszawy - jakże jej poszły egzaminy? Ciekawa jestem, czy tak dobrze, jak się spodziewałam, trzymając kciuki. Pozdrawiam wszystkich egzaminowanych, z maturzystami na czele!

Ostatnie majowe dni spędziłam z Ciotką Zgryzotką. Niesamowicie się odprężyłam. Oczywiście czytam ją już któryś raz. Tym razem zwróciłam uwagę na barwy, plamy, zestawienia kolorystyczne, które widzi Agnieszka. Piękne to jest. Dziękuję. ...Świat ma tyle światła! ...Zgryzotkę czytałam, mając przed sobą widok na pola, zakończone lasem. To też pomogło zachwycić się światem i bardzo korespondowało z książką.

Dopiero na stare lata odkryłam "Rozmowę wieczorną" Adama Mickiewicza (incipit: "Z Tobą ja gadam, co królujesz w niebie, A razem gościsz w domku mego ducha;") No ale i tak lepiej późno, niż wcale./ Pozdrowionka dla wszystkich

Pani Małgorzato, Autorko Kochana! Od tak wielu lat towarzyszą mi Pani książki, a teraz ostatnie tygodnie słucham ich wszystkich czytanych przez Panią - jakież to wzruszające! Jak cudownie usłyszeć te historie z Pani ust! Trochę pękło mi serce, gdy zrozumiałam, że nie będzie nowych tomów Jeżycjady, ale rozumiem decyzję. Teraz ta zapowiadana na 2 września niespodzianka dodała mi trochę otuchy i tak sobie myślę - może to czas, żeby i moją 9-letnią córkę wprowadzić do tego Jeżyckiego świata? Ja miałam 11 czy 12 lat, gdy otrzymałam w prezencie „Kłamczuchę” - mój zaczytany egzemplarz (myślę, że czytany grubo ponad 10 razy) jest ze mną do dziś. Jutro akurat wybieramy się na wycieczkę do Poznania - to chyba idealny moment, by poznać moją Zuzkę z rodziną Żaków, z Bobciem i jego myszą… ach, wzruszyłam się na samą myśl. Jeszcze raz - składam ogromne podziękowania za tyle pięknych chwil przy lekturze Pani książek.

Pani Iwono droga, właśnie dotarła do mnie paczka - dziękuję. Podręcznik dla małych obcokrajowców skonstruowany jest bardzo mądrze i pomysłowo - miło mi, że znalazło się miejsce i dla Jeżycjady! Jestem zaszczycona. Karteczka z kwiatami śliczna i miła, a czekoladki piękne i przepyszne! (już się złakomiłam). Czuję się rozpieszczona niezasłużenie i do niemożliwości! Wielkie dzięki! --- Tak, "Czarna polewka" już nagrana, za chwilę siadamy do nagrywania korekt. Ale jeszcze dziś zaczynamy "Sprężynę"! No, już niedługo koniec tej przygody. Przesyłam mocne uściski dla Pani i dla całego zespołu z panią graficzką na czele! - MM

Dobry wieczór! Znów przepraszam za opóźnienie w odpowiedzi - kończymy już nagrywanie 'Czarnej polewki" i pilnie pracujemy. Miła Ewo, dobrze pamiętam, że pan Tadeusz Kraszewski był w prostej linii potomkiem Józefa Ignacego Kraszewskiego. (Tak mi przynajmniej powiedziano). Jak teraz możemy stwierdzić na Twoim wdzięcznym przykładzie, dobre pisarskie geny funkcjonują wzorowo nawet w kilku kolejnych pokoleniach! O egzaminy etc. jestem spokojna: poradzisz sobie ze śpiewem na ustach! Pozdrawiam Cię bardzo serdecznie! // Pani Iwono, już wysłałam maila:) /// Paulino, dziękuję za miły wpis i serdecznie pozdrawiam Ciebie oraz córkę! To wzruszające, że moje czytelniczki, stając się mamami, przysparzają mi nowych czytelniczek! Bardzo jestem temu rada! Dziękuję!!!

Droga Pani Małgorzato! To znów ja - autorka "Juniora", którego bohaterowie są miłośnikami "Jeżycjady". Bardzo chciałabym przesłać Pani egzemplarz książki, ale wysłany przeze mnie mail wpadł chyba w jakąś czarną dziurę. Dzięki temu znów poczytałam wpisy na Pani forum i serce mi rośnie, że grono wiernych czytelników wciąż się poszerza. A wszyscy już wiemy, że kto raz sięgnął po Pani książki, zostaje ich miłośnikiem na zawsze :) Będę czekać na wieści od Pani, żeby wiedzieć, dokąd ma powędrować przesyłka. Z serdecznymi pozdrowieniami Iwona S. PS. 1 Dzięki wpisowi ósmoklasistki Ewy pomyślałam, że i mojemu ósmoklasiście podsunę teraz do czytania lub słuchania którąś z książek na odstresowanie przed egzaminami. PS. 2 Pozwolę sobie na dwa słowa do Ewy. Droga Ewo - z Twojego lekkiego pióra wnioskuję, że nie tylko 6 z polskiego gwarantowana, ale także jakieś pisanie w przyszłości się zapowiada. Powodzenia na egzaminach!

Pani Małgorzato, według mnie to świetna inicjatywa - zakotwiczenie fikcyjnej Jeżycjady w realnej przestrzeni. Bardzo jestem ciekawa efektu!

A czy przed 2 września czekają nas jeszcze jakieś niespodzianki?

Ewo, a to ci historia! Tak, ilustrowałam książeczkę Tadeusza Kraszewskiego- i jak to dobrze, że o tym wspomniałam w "Na Jowisza", bo oto mam przyjemność poznać prawnuczkę autora! Niestety, nie miałam okazji go poznać, nie było takiej możliwości zresztą: ot, dano maszynopis tekstu debiutującej ilustratorce i po prostu czekano na efekty. Miło mi, że się tu pojawiłaś, Ewo, i zapewniam, że będę trzymała za Ciebie kciuki w czasie egzaminów! (To skutkuje!)

Znaczy się, można już rezerwować termin?

Do usług Jejmości :) ( zdejmuje wójtowy kapelusz i z szacunkiem się skłania)

Kochana Pani Małgosiu! Ostatnio ponownie wróciłam do Jeżycjady (tym razem czytam zgodnie z porami roku w książkach, więc teraz przede mną "Żaba"). Z każdą kolejną częścią przybywa mi książek na liście "do przeczytania" i zaciekawiło mnie czy Pani zapisuje sobie takie listy książek do przeczytania, książek już przeczytanych? Jeśli tak to w jakiej formie? Pozdrawiam z dziś trochę zachmurzonego Rzeszowa (gdzie studiuję i gdzie, pomimo, że dopiero przyjecham już tęsknię do rodzinnego domu i do ogrodu wokół niego). P.S. Już nie mogę się doczekać 2 września i niespodzianki od Pani

Pani Małgosiu kochana, po raz kolejny wróciłam do Jeżycjady, tym razem SŁUCHAM w zachwycie! Uwielbiam te ksiàżki i Pani poczucie humoru, to balsam na moje smutki i dolegliwości. Pozdrawiam serdecznie! Lucyna (l.64)

Mnie też chodzi po głowie od kilku dni ta piękna piosenka Starego Dobrego Małżeństwa:) Pani Małgosiu, rzeczywiście praca wre u Pani! Ciekawe, cóż to za niespodzianka nas czeka 2go września... :) Życzę wszystkiego, co najpiękniejsze, Pani i Ludowi Księgi na ten majowy, cudowny czas :** wszystkich Maturzystów pozdrawiam i trzymam kciuki! Mamo Isi, wiele dobrego dla "białych" Isiątek!

2 września szansa na koniec nadetatowych obowiązków! Hurra! U nas też fiołki kwitły całymi łatami. Ledwo łażę, bo mi kobyła wyłamała w galopie i grzmotnęłam o czarnoziem, ale ogrodowych obowiązków nie odpuszczam, bo jak powiada Laura, mala herba cito crescit. W sobotą Isiątka do pierwszej Komunii przystępują. A przecież ledwie przedwczoraj uczyły się chodzić. Ściskam i pozdrawiam wiosennie!

Oho! To zaraz " Czarna polewka". Z Bodziem! Oho!.

Oho, to czekamy na 2 września! To chyba dopiero wtedy Pani odpocznie :) - wyobrażam sobie jaki to ogrom pracy nagrać całą Jeżycjadę.

"A teraz maj dokoła maj, wyświęca ogrody...". Pięknie musi być u Pani w ogrodzie, Pani Małgosiu :) Jak majówka to myślami jestem trochę z Żabą i Laurą w 2004 roku a trochę z maturzystami. Powodzenia dla nich! PS. Ciekawe co jutro będzie "na polskim".

Pani Małgosiu! Kocham Panią i Pani książki. Mam taki pomysł od dawna by przetłumaczyć Jezycjade na język norweski. Jeśli dam radę. Czy w ogóle wyraziłaby Pani na to zgodę? Nie mam pojęcia jak się do tego formalnie zabrać. Ale wiem że w tłumaczenie włożyłabym całe serce. Ale bez Pani zgody nie śmiem zaczynać.

Marto z Krakowa, dziękuję za tę recenzję i opinię - już się odzywam. Przepraszam za zwłokę.

Dzień dobry wszystkim! Przepraszam, że z opóźnieniem odpowiadam - rzadziej tu teraz zaglądam. Co do ostatniego wpisu Kamili - wyznaję, że celowo powstrzymuję się przed komentowaniem tu dokonań współcześnie żyjących kolegów po piórze. W przypadku "Ani" przychodzi mi to tym łatwiej, że nawet nie wiedziałam o istnieniu nowego jej przekładu. A generalnie ja też wolę te stare, ulubione wersje. Dziękuję za miłe słowa i pozdrawiam szanowne Dziatki!

Dzień dobry Pani Małgorzato, Nazywam się Marta Sicińska i jestem... ciężko to określić. Poszukująca, najłatwiej mówiąc. Ale już nie obijam się po omacku po pokoju życia, w zupełnej ciemności, lecz rozpoznałam już pewne kształty i pozostało mi ich zidentyfikowanie. I znalezienie włącznika światła. Tym też ma być pytanie, jakie do Pani kieruję: czy zgodziłaby się Pani na spotkanie, abym mogła napisać reportaż o Pani i Pani twórczości? Od jakiegoś czasu współpracuję z czasopismem "Pressje", półrocznikiem wydawanym przez Klub Jagielloński. W ostatnim numerze ukazał się mój tekst poświęcony twórczości artystycznej Kamili Kansy, tworzącej tzw. fotografię mistyczną. Można go przeczytać tutaj: https://klubjagiellonski.pl/2023/02/02/mistyczna-podroz-od-obojetnosci-do-religijnej-ekstazy/. Współczesna sztuka sakralna jest jednym z moich (licznych, niestety) zainteresowań, choć dopiero niedawnym - tym, które było ze mną od zawsze, jest literatura. A "Jeżycjada" w szczególności :) Teraz, jako młoda dorosła, po raz kolejny czytam całą serię, bogatsza o wiedzę z kilku kierunków studiów, inne książki, seanse filmowe i własne doświadczenia i nie mogę nadziwić się bogactwu, które skrywają w sobie te cieniutkie książki (zapewne jak będę ją czytać w wieku lat czterdziestu odkryję kolejne jej warstwy). Są bogate w historię, odniesienia kulturalne, filozoficzne, filmowe, jedyny w swoim rodzaju język i styl, wreszcie - są kroniką. Przez już niemal 50 lat opisywała Pani zmieniającą się Polskę i jej społeczeństwo przez pryzmat rodziny Borejków i jej licznych przyjaciół, znajomych, osoby pozornie niezwiązane ze sobą, a jednak żyjące zawsze tu i teraz. Jest to ważne dla mnie w kontekście motywu nadchodzących "Pressji", które mają być poświęcone właśnie idei polskości. Wyobrażam sobie ten tekst jako składający się z trzech przeplatających się części: ujęcie "Jeżycjady" jako kroniki polskości, relacja ze spotkania z Panią i moje subiektywne doświadczenie serii. Oprócz motywacji związanej z pisaniem tekstu muszę wyznać, że spotkanie z Panią od zawsze było moim marzeniem, które wróciło do mnie ze zdwojoną siłą po niedawnej lekturze "Na Jowisza! Uzupełniam Jeżycjadę". Myślę, że mogę zaliczyć się do grona osób, które zostały uformowane przez Jeżycjadę, a dodatkowo - zrozumiałam dzięki niej, co znaczy przyjaźnić się z bohaterami książek i do czego może doprowadzić rozpoczynanie lektury ukochanej książki o 22 (podpowiedź: następny poranek bywa ciężki). Nauczyłam się pięknej polszczyzny, pokochałam tragiczną miłością filologów klasycznych i nauczyłam się patrzeć na świat i życie jak na opowieść, w której nic nie dzieje się przypadkiem. Z tych wszystkich, i wielu innych, niewymienionych tutaj, bo zajęłoby to zbyt dużo miejsca, względów, chciałabym poprosić Panią o spotkanie. I będę się bardzo, bardzo cieszyć, jeśli się Pani zgodzi. W formularzu podaję swój adres e-mail. Z serdecznymi pozdrowieniami, Marta Sicińska

Pani Małgosiu, każde słówko od Pani bardzo nas cieszy :) wspaniale, że prace nad nagrywaniem kolejnych tomów "Jezycjady" przebiegają tak sprawnie i szybko. Obawiam się jednak, że na zasłużony odpoczynek wciąż ma Pani mało czasu ;) serdecznie pozdrawiam! Życzę sił i zdrowia, zwłaszcza, że i ogród wzywa! Przy tej okazji pochwalę się, że również i ja doczekałam się ogródka - jesienią nabyliśmy z mężem niewielką działkę rekreacyjną. Cieszymy się, zarówno ze względu na dzieci, które będą miały swoje miejsce zabaw, jak i ze względu na nas samych :) raz jeszcze przesyłam uściski! :)

Dzień dobry! Przepraszam, dopiero dziś tu zajrzałam ("robota, tak wiele roboty"- wczoraj skończyliśmy nagrywanie "Kalamburki"- uff! Dzisiaj już "Język Trolli").) Łukaszu, dziękuję za miły wpis - ucieszyłam się. Czy trafnie się domyślam, że "Opium" masz właśnie w lekturach szkolnych? Hanno, Kasiu, Marto - dziękuję i podskakuję z radości, zwłaszcza na wiadomość, że zamysł mój się powiódł i że "Jeżycjada" zachęca do czytania najpiękniejszych książek świata (a przynajmniej: moich ulubionych). Jas, tak, czas leci! Ta strona w czerwcu skończy 15 lat! - mały jubileusz. /// Barbaro miła, dziękuję za zaproszenie do szkoły, ale... muszę odmówić. Wybacz! Staram się oszczędzać siły, co w moim wieku już jest wielce wskazane, toteż zostawiam przyjemność takich spotkań młodszym kolegom i koleżankom po piórze. Oszczędzam też wzrok, roztropnie stronię od komputera i dlatego rzadziej tu zaglądam. Ale zaglądam! Wszystkich, którzy też zaglądają, serdecznie pozdrawiam!

Dzień dobry, czytam Pani książki od 30 lat. Teraz pierwszy raz czytam je na głos mojej niespełna dziesięcioletniej córce. Ach cóż to za radość, jeszcze większa niż gdy czytałam je sama! Dziękuję!

Pani Malgorzato, mam nadzieję że święta upłynęły Pani miło i rodzinnie. Wczoraj wspominalam Śmingus Dyngus z Pulpecji w roli gownej Baltona i Tata Borejko :))) A w Ciotce Zgryzotce Ci sami panowie w super komitywie :) Z sentymentem wracam do Jeżycjady. Pozdrawiam :)

Kochana Pani Małgosiu, Drodzy Księgowi! Święta Wielkanocne 2023 powoli przechodzą do historii... Przed nami jednak jeszcze cała oktawa Wielkanocna, którą zamknie Święto Miłosierdzia Bożego. Na ten czas i wszystkie inne dni życzę z głębi serca pokoju, pogody ducha, miłości, wiary, niegasnącej nadziei. Wszelkiego dobra i życzliwości od ludzi, a od Zmartwychwstalego - błogosławieństwa Waszym planom, zamierzeniom, tęsknotom i nadziejom. I oczywiście pięknej wiosny!

Zdrowych i radosnych Swiat Wielkiej Nocy! Pelnych Nadziei i Milosci! Pozdrawiam bardzo cieplo.

Przesyłam dla Wszystkich życzenia radości na ten świąteczny czas, zdrowia i spokoju, otuchy i nadziei.

Błogosławionych Świąt!

Błogosławionych Świąt Wielkiej Nocy!

"Nadzieja jest zawsze większa od nas, zawsze nas przerasta" (ks. Jan Twardowski). Kochana Pani Małgosiu, Przyjaciele i Goście Księgi - spokojnych, radosnych, krzepiących nadzieją Świąt.

Dzień dobry Pani i Czytającym, pozdrawiam serdecznie i życzę Wszystkim radości i ufności we własne siły. Polecam audycje Kingi Krasuskiej w Radiu Nowy Świat o poezji Stanisława Barańczaka i pozdrawiam serdecznie wszystkich Piszących i Czytających, Wesołych Świat, Agnieszka Ps. Przepraszam za brak ogonków

«Oto czynię wszystko nowe» Ap 21,5

W Wielką Noc, w to wielebne święto Związał Pan Bog piekielne książęta I ich wszytkę moc. Nie mogła im żadna chytrość pomoc. [...] Wzniknął z grobu, nie ruszył kamienia Ni pieczęci żadnego znamienia; Stroże zmartwieli Padli na wznak, tak jako siedzieli. * --------------------------------------------------------- *["Nasz Zbawiciel, Pan Bog wszechmogący"], "Średniowieczna pieśń religijna polska", Wrocław 1980 /// (nadesłał p. St. Falkowski)

Kochani, błogosławionych Świąt Wielkiej Nocy!

Pani Małgorzato kochana. A ja postanowiłam spełnić swoje największe marzenie. I w maju (jeśli tylko nic nie stanie na przeszkodzie) spędzę tydzień w Poznaniu. Chyba nie muszę tłumaczyć dlaczego Poznań i dlaczego trasy moich spacerów (już rozpisane) pokrywają się z Jeżycjadą. Moją ukochaną Jeżycjadą. Pomyślę o Pani najcieplej stojąc na Roosevelta 5. I na Słowackiego. I nie tylko tam. A co tam...ja o Pani myślę najcieplej i w mojej rodzinnej Warszawie. Kłaniam się Pani nisko i najserdeczniej pozdrawiam.

Dzień dobry! Muszę się pochwalić,że udało mi się w końcu kupić wszystkie części Jeżycjady.Zbieranie tych części sprawiło mi wielką radość! Moje ulubione części,to IDA SIERPNIOWA,KWIAT KALAFIORA i KALAMBURKA.Jednak najcenniejsza jest dla mnie książka z autografem Pani Małgorzaty. Mam też pytanie do Pani Małgorzaty: czy może jednak jest jakaś szansa,że powstanie kolejna część Jeżycjady? Bo po przeczytaniu całej Jeżycjady czuję pewien niedosyt(to czują chyba wszyscy czytelnicy Pani książek) . Chciałabym jeszcze więcej czytać o rodzinie Borejko i ich znajomych :)

Dzień dobry w Palmową Niedzielę! Razem z córką Dominiką lat 15 pozdrawiamy serdecznie naszą ukochaną Autorkę! Czytamy Jeżycjadę razem i kochamy wespół w zespół :) właśnie robimy pierwszy rzut pisanek (na razie drewniane) i na cześć Bobcia i "Szóstej klepki" powstała pisanka z czołgiem i pisanka z Hitlerem :) zamieściłabym zdjęcie, ale się nie da :( Już teraz życzymy radości nieustającej na Wielkanoc i na wieki wieków amen!

Brakuje mi zdjęcia i opisu wiosny.

Tak bardzo nie wiem jak zacząć ten wpis, że zacznę po prostu: Dziękuję. Czytam (wreszcie!) "Na Jowisza", przypominam sobie na wyrywki Jeżycjadę (to u mnie częsty objaw na przednówku i wczesną wiosną) i myślę sobie, że nie dałabym sobie rady bez tych książek. Pomogły mi dorosnąć, pomagają mi wychowywać moją trójkę i - na co bardzo liczę - pomogą przejść przez kolejne etapy życia (choć zasadniczo, jak Ida, czuję się w gorszych chwilach jakbym miała lat dwadzieścia pięć a w tych lepszych na szesnaście). Dziękuję też za wszystkie inspiracje czytelnicze porozsiewane po książkach! Gdyby była Pani kiedyś przypadkiem w naszej biednej stolicy - serdecznie zapraszam do Muzeum Warszawy na Rynku, po którym oprowadzam i gdzie prowadzę zajęcia dla dzieci. Byłaby to dla ogromna radość i zaszczyt. Życzę wiele radości, nadziei, wiary i miłości, nie tylko na wiosnę. Monika

Kochana Pani Małgorzato! Kamień spadł mi z serca! Bardzo dziękuję. Oczywiście może być wieczorem. Premiera podręcznika uratowana :) Przesyłam serdeczności.

Droga Pani Małgorzato! To ja autorka podręcznika dla dzieci... piszę w imieniu swoim i bohaterów ;) - bo wszyscy - jako miłośnicy "Jeżycjady" - bardzo czekamy na fotografie od Pani. Książka już idzie do druku, a ja nie jestem pewna, czy moje maile dochodzą do Pani. Przesyłam ukłony i pozdrowienia od całego zespołu redakcyjnego, nagrywającej młodzieży i już bardzo zestresowanej pani Grafik, która próbuje odstresować się, czytając... "Ciotkę Zgryzotkę". Serdeczności, uśmiechy i...ogromna prośba o kontakt! Iwona Stempek

A propos Imienin, to moja bratanica kontynuuje w swojej szkole wywiad zaczęty przez Tygrysa i Pyzę. Niestety, nadal nie wiadomo, kim jest ów homo sapiens.

A to pewnie zainteresuje Madzię Z. (dzięki za historyjki!): już nagrywamy "Imieniny" czyli jesteśmy po połowie serii. Teraz już pójdzie z górki!

Dziękuję, Zuziu kochana! To ta nagroda z roku 2020, tylko wręczenie jej przeciągnęło się z powodów epidemiologicznych. Dziękuję też za wiadomość o hasełku. A to ci uciecha! Ściskam Cię czule i życzę dobrego studiowania!

Pani Małgosiu, tuż po studniówce (sic!) moich niemowlaków postanowiłam zebrać się na odwagę i napisać tutaj kilka słów. Nie lubię być dłużna, a wiszę Pani furę cudowności. Nauczyła mnie Pani optymizmu. I ten optymizm właśnie przeszedł (i nadal przechodzi) próbę po narodzinach bliźniąt. Gdyby nie powtarzająca się myśl brzmiąca: „Uszy do góry!” chyba dałabym się przytłoczyć nowej rzeczywistości. Z całego serca dziękuję zatem, ślę życzenia zdrowia i mam nadzieję, że wiosna ekscytuje Panią równie mocno, co mnie.

Jaka ciekawa dyskusja się tu wywiązała,:) ach, praca tłumacza to praca mozolna, ale ileż musi nieść z sobą satysfakcji! Kiedyś czytałam słowa Sienkiewicza (mam nadzieję, że pamięć mnie nie myli), który podkreślał, że język polski jak żadna inna mowa jest idealny do przekładów. Elastyczne, wspaniale tworzywo! Nawet różnica między "stwarza" a "czyni" - ile sensów nam zmienia! Nb., Droga Pani Małgorzato, spieszę z informacją, że moja rodzinna miejscowość leży o niecałe 2 km od posiadłości Feliksa Konopki w Brniu -Podborzu, w okolicach Tarnowa. A w Jego dawnym dworku (ale nie w Owczarni, gdzie mieszkał, tylko w drugim, położonym w centrum pobliskiego parku) miałam przyjęcie weselne:)

DUA, na Panią zawsze można liczyć. Podobnie na Lud Księgi. Jak dobrze zajrzeć tu chociaż na chwilę, pobyć razem. Wlasnie myślałam o Mistrzu i Małgorzacie i Stanisławie Falkowskim, który na zagubionej w mej pamięci świetnej stronie wspominał tę książkę. Tłumaczył rzecz oczywistą, a nie przez wszystkich dostrzeganą - szatan zawsze kłamie.

Ja i Pisklęta pozdrawiamy Panią, Księgowych oraz Robotę! Wiosna idzie! Dobre idzie!

Nasz Mały też Panią pozdrawia wzajemnie!

Tak, PT Sztuczna Inteligencja bywa męcząca. Ostatnio zakończyłam maila słowami "Załączam uściski". Kliknęłam "Wyślij", a komputer mi odpowiada: "Nie załączyłaś pliku". I jak ja mam załączyć plik z uściskami? Ściskam stanowczo oczekując z nadzieją na ocieplenie klimatu. Może nie być globalnie, byle w naszym kawałku.

Tak, PT Formularz śmiało sobie poczyna, jeśli idzie o kwalifikowanie spamu., niekoniecznie na zasadzie poprawnościowej. Pardon w jego imieniu. Dzięki za korektę, Mamo Isi, w rzeczy samej się pomyliłam. Twoja uwaga - arcytrafna! Już poprawiłam, I masz też rację, to się właśnie spełnia.

Szanowna Pani Małgorzato, Miesięcznik Znak poszukuje z Panią kontaktu. Próbowaliśmy przez Akapit Press, niestety, bezskutecznie. Czy możemy prosić o bezpośredni / działający kontakt mailowy lub telefoniczny? Pozdrawiamy, redakcja Miesięcznika ZNAK

Dziękuję, miła Mimi! Przy okazji: genialny cytat z Goethego, który podałaś w którymś z poprzednich wpisów (a który dodaje mi otuchy przez całe życie), pozwalam sobie przytoczyć w lepszej, moim zdaniem, wersji przekładowej. Otóż, Mefistofeles przedstawia się w niej Faustowi: "Jam jest tej siły cząstką drobną, która wiecznie zła pragnąc, wiecznie czyni dobro". Nie pamiętam, czyj to jest przekład. (Tłumaczenie Feliksa Konopki jest zaś takie: "Kim jesteś ty? - Tej siły cząstką drobną, co zawsze złego chce i zawsze sprawia dobro" ). Warto o tym zjawisku pamiętać, martwiąc się rzeczywistością. I mieć nadzieję! /// To rzekłszy, znikam na dłużej, uzbrojona w Twoje życzenia.

Zielono!- lubię. Ściskam serdecznie i już teraz naprawdę znikam - czeka jeszcze na przesłuchanie i korektę autorską dzisiejszy odcinek "Córki Robrojka". Duużo roboty, oj, dużo, z tymi audiobookami. Ale w nagrodę odzywają mi się takie miłe osoby, jak Ty. No, zmykam, zmykam. Dobranoc!

Ej, pewnie już nie najdzie... ale dziękuję, Magdo! Pozdrawiam ogród i synka:).

Droga Pani Małgosiu, jak cudownie, że Pani mnie pamięta jeszcze. Ja tu w Dublinie zapuściłam korzenie na dłużej, od 2007 tu jestem. Korzenie zapuściłam doslownie: zasadzilam kilka drzew, ogromne ilości lawendy i innych krzaków i krzaczków, kupiłam dom, mam 12.5 letniego syna. Kto by pomyślał? Ale jak słucham Pani książek, to nadal mam naście lat.

Droga Pani Małgosiu, słucham właśnie Pani czytającej swoje książki na Legimi. Co za wspaniałości! Dziękuję przeogromnie! Wrzosu z Haworth nie mam już na podorędziu, ale z Howth koło Dublina mogę podesłać z przyjemnością! Pozdrawiam serdecznie! Magda

"Aż pewnej nocy puściły lody Ogrodu serce mocniej zabiło..." Hurra, wiosna!

Wszystkiego Dobrego z okazji Dnia Kobiet dla Autorki i Czytelniczek :)

Pozdrawiam wszystkich, a najbardziej i najczulej Panią Małgorzatę... Piszę mając nadzieję, że ktoś z Was pomoże mi znaleźć legendę o tkaniu dywanu ... Legendę czy przysłowie, nie pamiętam. Na bank przczytałam to w którymś z cudnych wpisów Pani Małgorzaty... Tak mi to teraz potrzebne! Czy ktoś może mi pomóc?

Jak dobrze przeczytać słówko od Pani Małgosi! Zdrowia również życzę i pogody ducha! U mnie ostatnio mniej czasu na czytanie, urlop macierzyński dobiegł końca, cudowny rok (z kawałkiem) z małą Idusią za mną, teraz trzeba pogodzić pracę, dom, czas dla Idy itd. Ale wieczorami przynajmniej rozdział, dwa czytam, bo inaczej się uduszę ;)

Oj,Rajmundzie drogi... A tyle pięknych książek jest na świecie! Nota bene, Magda Z. ma rację w sprawie czytania. Najpiękniejsza zabawa!- obok muzykowania. /// Dziękuję wszystkim za tyle miłych słów! Cieszą!!! I jak jeszcze! /// Joanno ze Swarzewa, ależ, ależ! Obecnie nagrywam "Nutrię i Nerwusa", czyli pracuję w jak zwykle dobrym tempie, nie lenię się. O premierę audiobooka "Brulionu"- już przecież dawno nagranego - pytać musisz w Legimi./// Wszystkich bardzo serdecznie pozdrawiam - MM

Oj jak mnie dotknęła ta Jeżycjada tym razem, jaki sentyment mnie ogarnął. Wiele razy czytałam, ale pierwszy raz udało mi się ciągiem calusieńką bez długich przerw. W miesiąc pochłonęłam całą. Część słuchałam, część czytałam i tak właśnie analizuję, rozmyślam. Właśnie sobie uświadomiłam, że Florian/ Baltona/ Bobcio rozpoczyna pierwsze karty Jeżycjady i w zasadzie kończy! Od małego chłopca, przez młodzieńca do dojrzałego męża i ojca. No wspaniale 😊 Pulpecja to zaraz po Idzie sierpniowej moja druga ulubiona cześć. Pozdrawiam Pani Małgorzato bardzo serdecznie, Życzę dużo zdrowia!

Najmilsza Pani Małgorzato! Wracam marudzić. Kiedy można się spodziewać "Brulionu Bebe B." w wersji audio? Bo już mi się mocno ckni! Pozostawiam życzenia najlepszego zdrowia!

Dobry wieczór! Okazało się, że brak wiadomości od astronomicznych księgowych może spowodować kłótnię małżeńską. Mąż twierdził, że widzi dwie wielkie gwiazdy. Ja twierdziłam, że to oświetlenie dźwigu budowlanego. Dziś wyczytałam, że nastąpiła koniunkcja Wenus i Jowisza.

Szanowna Pani Małgorzato, Szanowna Wspaniała Autorko, Uwielbiam Panią! Właściwie to ma mnie Pani na sumieniu, ponieważ zupełnie przestałam czytać inne książki, czytam na okrągło Pani książki i próbuje też czytać te, które Pani proponuję w swoich książkach. Pani książki czyta też już moja Mama, w prawie podobnym wieku, co Pani i jej koleżanka:) Z Pani książek płynie dla mnie pogoda ducha a może nawet Ducha! Człowiek inaczej zaczyna patrzeć na świat, uzmysławia sobie, jak bardzo kocha bliskich i chce być dobrym dla innych. Pani książki to MISTRZOSTWO ŚWIATA!!!!! Czytałam.kiedyś jakąś Pani książkę jak byłam nastolatką, bardzo mi się podobała, ale teraz koleżanka mi pożyczyła, która ma całą Jezycjadę i tak to się zaczęło, a mam już syna studenta:) więc odkryłam Pani twórczość na nowo po tylu latach! Pozdrawiam Panią najserdeczniej, wspaniały to jest też pomysł, że mogę do Pani napisać:) Czytałam też książkę Pani córki, bardzo ciekawa! Ania z Warszawy

Kochana Autorko! Siedzę i łez nie mogę pohamować! Połknęłam właśnie "Ciotkę Zgryzotkę"! A jest to w moim przypadku wyczyn, gdyż matkowanie przeżarło mi styki i trudno o koncentrację, a co dopiero o czas na spokojne (i najlepiej nieprzerwane) czytanie. Do trzeciej nad ranem to pochlipywałam, to śmiałam się. Wydawszy dzieciom śniadanie, dokończyłam i dalej to pochlipuję, to się uśmiecham. Ile w tej historii mądrości! Ile ciepła! Ile wartości! Och, Autorko Najdroższa! Twe książki towarzyszyły mi w okresie dojrzewania, kształtowały mnie, moje wybory (na dobranoc w podstawówce czytałam Słownik Wyrazów Obcych Kopalińskiego, a w gimnazjum założyłam kółko łacińskie!). Były też poniekąd pomostem między mną, a o wiele starszym rodzeństwem, którego lata młodzieńcze toczyły się w PRLu, a ja urodziłam się już po transformacji i nie miałabym możliwości zrozumieć ich wspomnień inaczej niż poprzez współprzeżywanie losów bohaterów z Jeżyc. Nie wyrosłam z "Jeżycjady" nigdy. Jej bohaterowie są moją rodziną - taką OD SERCA. Ale "Ciotka Zgryzotka"? To ucieleśnienie mnie w latach nastoletnich (Nora), tęsknota za wiejskim życiem (Pulpa i Florek), macierzyńskie (trudne) początki (Aga), lęki o nestora rodu (wszyscy) i... długo mogłabym wymieniać. Dziękuję! Dziękuję! Dziękuję! I pochlipując, zamykam komputer, by wrócić do swej dziatwy. Oby i oni pokochali serię, wychowali się na niej na wspaniałych ludzi, a może nawet polubili się z łaciną hihi Semper fidelis, AK

DUA, słucham z radością Opium w rosole - jakże pokrzepiająca jest rozmowa Dmuchawca z Gabrysią w kontekście tego wszystkiego, co dookoła - "życie bez cierpienia jest jak jedzenie bez soli..." Dziękuję za te słowa niosące nadzieję, że nawet w obliczu wielkich cierpień, ciągle można coś dobrego robić 🙂

Właśnie odkryłam noworoczny wpis o zakończeniu serii. Rozumiem powody i szanuję decyzję. Ale błagam, proszę tego nie robić "Chucherku"! Niech się dzieje przed pandemią, w pandemii albo jakkolwiek, ale niech się ukaże! Co to znaczy, że jest nieaktualne? Do dziś mam w głowie cytat "wiatr rozwiewał podarte plakaty z napisem "siła spokoju"" - to właśnie było największą siłą Jeżycjady - kronikarstwo. No i po ludzku rzecz biorąc - szkoda tego, co Pani do tej pory napisała. Więc zakończenie serii - OK, ale Chucherko niech się jeszcze przez tę zamykającą się bramę przeciśnie.

Ako, i ja się podpisuję pod Twoimi słowami! Wydaje mi się, że z dobrem jest trochę tak, jak z jakimś wszędobylskim nasionkiem, które wszędzie wyrośnie. Tam, gdzie pleni się zło, zawsze momentalnie wykwitają jakieś drobinki dobra. Masz rację, że często bywają małe, niepozorne - ale z czasem zdobywają sobie przewagę i budują nowy, lepszy świat! To trochę tak, jak przedstawia siebie diabeł w Fauście: "jam częścią tej siły, / która wiecznie zła pragnąc, ciągle czyni dobro". Pani Małgorzato , dziękuję za informację o etapie nagrań :* cieszę się, że u Pani wszystko dobrze ❤️❣️😀

Dzien dobry, Ako, trafne bardzo, co napisalas. Ale, za pozwoleniem, dobro zwycieza za kazdym razem, wtedy wlasnie, gdy spelnia sie dobry uczynek, kiedy doklada sie nawet najmniejsza cegielke do jego budowy. Pozdrawiam wszystkich serdecznie, na czele, rzecz jasna, z Pania Malgorzata. Uklony Milena

A który tom teraz Pani nagrywa??? Serdecznie pozdrawiam!

Zima powoli odpuszcza; jak by nie było dzionek jest już dłuższy o 98 minut od najkrótszego (wyliczone skrzętnie przez Isiątka). Pozdrawiam i ściskam!

Oj, to dobrze, bo mi się fiołki śniły :)

Dobry wieczór Drogiej Pani Małgosi i wszystkim Księgowym! Ciekawa jestem, co nowego, dobrego słychać u Pani? Jak idzie nagrywanie kolejnych części "Jeżycjady"? Mam nadzieję, że czas odpoczynku wśród bliskich jest dla Pani owocny i daje wiele radości. Pozdrawiam serdecznie!

Szanowna Pani! Jestem mamą czwartoklasistki, która w szkole miała zadanie, by napisać list do ulubionego autora lub autorki. I wybrała Panią! Pomyślałam, że jej liścik wpiszemy i tu, żeby naprawdę dotarł do adresatki. List przepisujemy poniżej. Kasia Szanowna Pani! Mam na imię Łucja i mam 10 lat. Od niedawna czytam Pani książki, a obecnie kończę szóstą część sagi: „Brulion Bebe B.”. Kiedy moja mama była w moim wieku, także czytała te książki. Mówi, że zna całą „Jeżycjadę” na pamięć. Moją ulubioną bohaterką jest Gabrysia Borejko, a ulubioną książką „Kwiat kalafiora”. Bardzo lubię czytać tę serię książek, ponieważ uświadamiają mi, jak było kiedyś. Z poważaniem, Pani czytelniczka Łucja

Szanowna Pani Małgorzato. Miałem już tego nie robić, miałem nie być namolny, ale ośmielony kilkoma poprzednimi wpisami znowu poproszę o "Chucherko". O jeszcze tę jedną książkę. Niechby faktycznie była ostatnia. Kłaniam się nisko...

Droga Pani Małgosiu, dziękuję za ogrom miłości, mądrości i ciepła w Pani książkach i tutaj na stronie. Dorastałam z Jeżycjadą i dalej do niej wracam, gdy mi smutno i źle. Cieszę się, że będzie się tu Pani odzywała od czasu do czasu - jakoś nie wyobrażam sobie Całkowitego Milczenia (to byłoby okropne). PS Zapadłam na polecaną tu, w Księdze, serię o Molly Murphy. Czy Szanowni Księgowi mogliby się ze mną podzielić, gdzie w internecie kupowali kolejne powieści? Pozdrawiam wszystkich ciepło w to zimne popołudnie.

Dzięki, Madziu, idzie bardzo dobrze. Wczoraj skończyliśmy pracowite nagrywanie "Pulpecji", dziś startujemy z "Dzieckiem piątku". Ale cały materiał realizatorzy muszą jeszcze "obrobić", więc na gotowe audiobooki trzeba będzie troszkę poczekać. Pozdrawiam! Ciebie i wszystkich!// Eviku, bardzo mi miło!

Ależ zaglądam!...:) I cieszę się Waszymi słowami. I dziękuję za nie z całego serca!

Widać tu jak bardzo wszyscy potrzebują kontaktu z takimi osobami ,jak Pani .Jest Pani niezastąpiona.

Droga Pani Małgosiu Nawet nie wiem jak pani dziękować za tyle lat ciężkiej pracy. Siedząc teraz daleko, daleko od domu właśnie skończyłam znów czytać całą Jeżycjadę. Po raz tysięczny. Te książki zawsze tchnęły dla mnie nie tylko miłością i spokojem ale także zawsze mi pomagały śledzić postęp naszej kultury i ukochanego Poznania. Czerpię wiele satysfakcji czytając jak przez ostatnie 25 lat zmieniły się ulice, obyczaje, gwara i realia w Polsce. To zabawne ale spotkałam panią dwa razy w życiu. Raz czytała Pani fragment „Brulion Bebe B” w bibliotece na osiedlu Pod Lipami (Bernard idzie na wywiadówkę) a drugi raz gdy wygrałam konkurs wiedzy o Pani twórczości i razem przespacerowałyśmy z zamku aż do Roosevelta 5 by niespodziewanie zadzwonić do mieszkania Borejków. Wpuścili nas! Haha. I do teraz to pamietam choć już mam sporo latek. Dziękuje jeszcze raz za wspaniały sposób wiążący mnie z krajem, miastem i nawet szkołą bo tez do Marcinka chodziłam. Pozdrawiam i całuje a jak by się Pani chciało pod palmy to serdecznie zapraszam. Alicja

Pani Małgorzato! Człowiek w takim momencie czuje potrzebę podsumowań i przesłania jakichś takich podziękowań za stworzenie tej potężnej literackiej szarlotki (szarlotka jako symbol, bo domowa, ciepła, świetlna, kuchenno-lubna) – Jeżycjady. Rozpisała nam Pani świat, który stąpa tak blisko naszego, że wydaje się czasem, że to te same kroki na tych samych ulicach. I chyba dlatego jest tak łatwo zamieszkać między stronami tych historii, bo one są tak bardzo: sąsiedzkie, przyjacielskie, zza-ścianowe. Łatwo rozgościć się w przygodach, które dzieją się w dniach, które mijają naprawdę, w miejscach, które znajdziemy podczas spacerów i eskapad. Żeglowanie przez kolejne etapy życia z Jeżycjadą jako latarnią morską było wielką przyjemnością. Dziękuję i życzę wszystkiego dobrego! Niech Pani czerpie teraz z codzienności troszkę więcej spokoju, troszkę więcej czasu dla siebie i rodziny. A! I super ta sprawa z audiobookami. Udało się i w nich ulokować zdrową dawkę pokrzepienia. Pozdrawiam serdecznie!

DUA, Kochana Pani Małgorzato, Właśnie wysłuchałam trzech pierwszych audiobooków i zakosztowałam na nowo przyjemności wejścia w świat Jeżycjady. Przypomniały mi się słuchowiska z radiowej jedynki w dzieciństwie - niezapomniana Irena Kwiatkowska czytała Mikołajka. Słuchanie Jeżycjady w Pani wykonaniu to także uczta dla ucha i serca i wydobywa nieznane mi wcześniej smaczki :-) Dziękuję za Pani pracowitą emeryturę - nagranie całości jeszcze sporo zajmie. Zresztą skoro będzie się Pani tu nam udzielać, to jest do dyspozycji mnóstwo materiałów na kolejne tomy "Na Jowisza" - niewątpliwie ktoś się tym zajmie (ukłony dla Adminków). Niech ten Nowy Rok będzie dla kochanej Jubilatki i całego Ludu Księgi lepszy od poprzedniego. Czasy mogą być złe, ale jak każda zima w końcu przeminą, a zasiane przez Panią dobro po cichutku trwa, kiełkuje i wydaje plon.

Dzięki, Madziu!:)

Kochane Czytelniczki i Drodzy Czytelnicy! I jak tu się znów nie odezwać, nie podziękować za tyle dobrych uczuć, myśli i słów? - a miałam już stronić od komputera (nareszcie), jak na starowinę przystało, i oszczędzać wzrok, pozostawiając moderowanie strony Admince... Wpis p. Katarzyny Olbrycht przeważył szalę - musiałam zobaczyć na własne oczy ten delikatny wyrzut. Nie tylko ten zresztą. Wszystko przeczytałam! - A więc dobrze, będę oczywiście tu zaglądać. A co do przechodzenia na emeryturę: ojejku, przecież przeszłam na nią już dawno temu i nikt tego nie zauważył, nawet ja sama (tak jest malutka). Więc nie ma nad czym ubolewać, Kochane Czytelniczki i Drodzy Czytelnicy. To, że się dyskretnie usuwam na stronę, nie znaczy przecież, że definitywnie znikam w niebycie i nieróbstwie! Ho-ho, daleko mi do tego! (wciąż nagrywam audiobooki dla Legimi, dziś była w robocie "Pulpecja"). Jak będzie coś ważnego do powiedzenia, to się oczywiście odezwę, jakże by nie! Raz jeszcze dziękuję za te gorące wpisy - i te, jakże liczne, wiadomości prywatne - i ściskam Was naprawdę mocno a czule! Pozdrowienia dla wszystkich! Wasza - MM

Szanowna Pani Małgorzato, Droga Autorko, dołączam swoje życzenia, wyrazy wdzięczności i ciepłe myśli do wszystkich wpisanych w tę Księgę z okazji Pani podwójnego Jubileuszu - Urodzin i początku Jeżycjady. Jestem pedagogiem , już na emeryturze ale jeszcze trochę pracującym ze studentami na Uniwersytecie Śląskim. Nie tylko mam w domowej bibliotece wszystkie tomy Jeżycjady, zdobywane z satysfakcją jak tylko się ukazywały, ale cieszę się, że przez lata mogłam je polecać kolejnym pokoleniom studentów, absolwentów i współpracowników, którzy tę pałeczkę podawali dalej. Wyniknęło z tego, oprócz prywatnych radości, wiele ciekawych rozmów, dyskusji a i seminaryjnych prac. Teraz z tą samą intencją - nabierania ducha i wzmacniania się zachwytem pięknem - polecam Pani stronę. Mam nadzieję, że ta będzie trwała, bo jest bardzo ważna, a nawet, myślę, coraz ważniejsza! Z wyrazami głębokiego szacunku, wdzięczności i serdecznej sympatii Katarzyna Olbrycht

Kochana Pani Małgorzato! Przybiegam ze spóźnionymi, ale serdecznymi życzeniami i gratuluję pięknego jubileuszu: i życiowego, i twórczego. W Pani książkach i opowiadaniach są niewyczerpane pokłady dobra i radości. Możemy je sobie przecież czytać w kółko (co też większość z nas czyni). Dziękuję za Pani piękne książki i za każde słowo :) Błogosławionego całego nowego roku dla Pani i Pani Rodziny!

To była niepoważna twórczość limerykowa. A poważnie: jeśli czuje Pani, że powinna odpocząć, to naprawdę proszę odpocząć. Samo nagrywanie audiobooków (tysiące stron! i jeszcze z pół roku!) może zmęczyć. Również pracuję głosem, więc wiem na pewno ;) A kręgosłup! A obowiązki rodzinne!...

Pod ostatnimi dwoma zdaniami Wójta podpisuję się obiema rękami! Święte słowa!

Ponieważ wydaje się, że wszyscy którzy mieli złożyć życzenia, już je złożyli, pozwolę sobie napisać w temacie poza - życzeniowym. Mimo że całym sercem popieram zachęcające sugestie Alka ( kryminał lub cokolwiek innego), to się jednak przy tym nie upieram. Każdemu absolutnie należy się emeryturka ( prawdziwa, a nie udawana). Praca pisarza, wbrew temu co niektórzy sobie wyobrażają, jest także bardzo wyczerpująca fizycznie. Przy dłuższym pisaniu bolą palce i dłonie, dokuczają nadgarstki, a kręgosłup to już w ogóle. Tak więc odpoczynek - w pełni zasłużony! Mam tylko nadzieję, że Kochana Autorka będzie tu do nas zaglądała, bo wciąż potrzebujemy mądrych, trzeźwych, dobrych słów, które płyną z tego złotego serca. Bo my Cię kochamy, Droga Autorko!

Droga Pani Małgorzato! Opium w rosole jest piękną książką,ponieważ niesie w sobie wspaniałą lekcje życia. Książka bardzo mi się podobała i będę sięgać po następne. Życzę miłego dnia:)

Miła Autorko, przesyłam trochę spóźnione życzenia, wszystko przez robotę, niektórym naukowcom teraz dopiero kończy się rok i zarywają noce. Już od dawna tak zarywam, rude kocisko leży na kolanach i krępuje ruchy, dając wzrokiem do zrozumienia, że powinienem się opamiętać i nie stukać w klawisze, kiedy się śpi. Będę długo jeszcze stukał, ale życzenia przekazuję już. Ze wstępu Romain Rollanda do "Colasa" pamiętam, jak autor uskarżał się na pancerz "Jana Krzysztofa", zrazu wygodny i zrobiony przez autora na własną miarę, który jednak w miarę pisania kolejnych tomów stał się zbyt niewygodny i ciasny. I że z ulgą się z niego uwolnił, gdy głos wewnętrzny go pogonił do zupełnie innej pracy. W związku z tym liczę po cichu na te kryminały pisane pod pseudonimem, o których kiedyś mówiliśmy. Łączę serdeczne ukłony.

Ojej, jakie tu przyjęcie urodzinowe trwa od wczoraj. Przeczytałam wszystkie wpisy z nowego roku. Tyle pięknych słów! Pod wieloma mogłabym się podpisać obiema rękami. Tyle tu bratnich i siostrzanych dusz. Jeszcze raz razem z Adamem ślemy najlepsze życzenia i najmocniejsze uściski. A torcik jaki wspaniały - pyszności! Capnęliśmy po malutkim kawałeczku, żeby dla wszystkich starczyło, mmm...

Bożego błogosławieństwa z okazji urodzin, samych pięknych chwil :⁠-⁠)

Zycze dobra i milosci, dzisiaj, takze kazdego dnia. Dziekuje

Uff, jeszcze zdążyłam! Jakie życzenia mogłabym złożyć, biorąc pod uwagę, że co roku, choćby się nie wiem jak starać, wychodzą takie same, znaczy samolubne? A mianowicie, żeby Ci Droga Ulubiona Autorko, nie zabrakło weny twórczej i sił na kolejne powieści. Ale z drugiej strony.. Jacy okropnie męczący musimy być z tym "chcemy więcej"! Musi Pani mieć świętą cierpliwość. Lepiej już nic nie powiem i siądę w kąciku przy regale, zapchawszy buzię kawałkiem tortu.

Pani Małgorzato, Pierwszą Pani książką przeczytaną przeze mnie była "Małomówny i rodzina", a otrzymałam ją jako nagrodę za świadectwo w szkole podstawowej. Kolejną "Noelka" , którą dostałam od rodziców na Boże Narodzenie. Przeczytałam ją tyle razy, że w końcu wszystkie strony wypadły... Kiedy dowiedziałam się o Jeżycjadzie, pochłonęłam wiele jej części, w prawidłowej kolejności, a później zrobiłam sobie dłuższą przerwę. Dzisiaj mam 40 lat i właśnie przeczytałam Czarną Polewkę, Sprężynę i Mcdusię, tym razem na Kindlu. Teraz na pewno nie pogubię stron. W kolejce czekają następne tomy. Jak wspaniale powrócić do ukochanych postaci po latach! Pozdrawiam

Droga Ulubiona Autorko, wszystkiego najlepszego w dniu urodzin! Niech czas spędzony z rodziną będzie dla Pani jak najmilszy. Oby zawsze pod ręką była smakowita książka, z herbatką oczywiście. Torcik jest piękny i przepyszny! Przy okazji, chciałam podziękować. Poprzez książki towarzyszyła mi Pani od wczesnych lat nastoletnich i myślę, że to się nie zmieni. Dziękuję za to wsparcie i ciepło, które Pani przekazuje w swoich książkach. PS. Nie miałam jeszcze okazji słuchać audiobooków, ale będę musiała. Ciekawa jestem jak brzmią bohaterowie z Pani głosem. I jak Pani dała radę w "Kłamczusze" czytać dialog o Dorocie, która ma palto. Niedawno próbowałam przeczytać to mężowi, ale popłakałam się ze śmiechu w połowie. ;)

Ukochana autorko, Pani Małgosiu, wszystkiego co dobre i piękne. Niech los się do Pani uśmiecha tak, jak Pani do nas ze stronic Pani książek. Serdeczności na każdy dzień ❤

Szanowna Pani Małgorzato, spieszę z najserdeczniejszymi życzeniami urodzinowymi mnóstwa zdrowia, pogody ducha, niesłabnącego poczucia humoru i zaznawania ciężko zapracowanej, niczym nieograniczonej swobody. Chciałabym także zapewnić, że jest Pani potrzebna nam - wielbicielom Pani Wielkiego Talentu i niepowtarzalnej Osobowości - jak tlen i najbardziej skuteczny antydepresant :) z wyrazami głębokiego szacunku i ogromnego podziwu, niezmiennie wdzięczna Elżbieta Rewucka

Kochana Pani Małgorzato, Błogosławieństwa Bożego, dużo, dużo zdrowia, dobra , które do Pani wróci w niebywałej ilości, bo hojnie je Pani rozdaje. Wracam dzisiaj do słów o. Janusza Pydy OP , który napisał w laudacji z okazji przyznania Pani Nagrody Literackiej Skrzydła Dedala: " Autorka umie przekonująco pokazać, że dobro jak najbardziej daje się osiągnąć w marnym życiu ziemskim. Trzeba tylko umieć tego dokonać. Przewodnikiem czy wręcz podręcznikiem w tej materii jest 22-cykl. (...) świadectwem wartości tej literatury jest to, że stała się ona - już dla kilku pokoleń - formacyjna. Jeżycjada i sama Pisarka stały się dla sporej części polskiego społeczeństwa swoistym punktem odniesienia i - drogowskazem." Z całego serca Pani za to dziękuję, z nadzieją, że nadal będzie Pani z nami na naszych drogach.

Kochanej Pani Małgosi życzymy w dniu urodzin, aby w Pani sercu zawsze była wiosna. I życzymy czasu spokojnego w rodzinnym gronie, i w harmonii z naturą, w Pani pięknym ogrodzie, zawsze z darem afirmacji świata. I głębokiej satysfakcji ze swego dzieła, i radosnych niespodzianek losu. Delicyj lekturowych i kulinarnych (ach, co za tort! wieloznaczeniowy!), smakowanych niespiesznie i do woli. A na lunofilskich spacerach pod gwiaździstym niebem niech przed chłodem chroni Panią woal, utkany ze wszystkich serdecznych, pełnych wdzięczności słów i myśli Pani czytelników. Wszystkiego Najlepszego!

Cium, cium, pyszulka. // Ogry mają warstwy. Torty mają warstwy. Dobra literatura ma warstwy. // Na herbatce (5 p.m.) u Królowej można zjeść tylko tyle, co Ona, więc mam nadzieję, że UA i w tym jest dla nas łaskawa.

Pani Małgosiu, czule ściskam i życzę przygód w nowej roli, jakby nie było wspaniale ,że coś ciągle przed Panią:) serdeczności!!!

Pani Małgosiu kochana! Pięknego urodzinowego wieczoru. Serdeczności i...dziękuję, że Pani jest!!!

I my się przyłączamy do gromkiego sto lat! Śpiewamy radośnie i na całe gardło: niech żyje! Dziękując po stokroć i pałaszując torcik, mniam!

To ja poproszę po łyżeczce każdej wieloznaczeniowej warstwy i każdego kremu. Życzę, by obowiązków ubywało, a nie przybywało! I dziękuję za całe otrzymane Dobro.

❤

Kochana Pani Małgosiu! Wszystkiego najlepszego w dniu urodzin i zawsze! Z całego serca dziękuję i mocno Panią ściskam! Jak dobrze, że Pani jest (a już szczególnie dziękuję za ciepły, miły głosik, z nutkami humoru - prawdziwy ratunek na trudne i pochmurne dni).

Droga Ulubiona Autorko. W dniu urodzin oraz na Nowej Drodze Życia, życzę Pani SZCZĘŚCIA, bo w tym pojęciu jak mniemam mieści się WSZYSTKO i już nie przeszkadzam, mając nieśmiałą nadzieję na jakiś, zamieszczony od czasu do czasu choćby na tej stronie,LITERACKI KLEJNOCIK, jakąś refleksyjkę, bądź recenzyjkę itp. Itd... Ślę..."pęk czerwonych melancholii".

Droga Pani Małgosiu! W dniu, w którym świętuje Pani swoje urodziny składamy, ja i mąż, najserdeczniejsze życzenia - niech Pan Bóg Pani błogosławi, obdarza zdrowiem, siłami i wszystkimi potrzebnymi łaskami. Dobrych dni, pięknego i dobrego świata wokół. Pod koniec roku słuchaliśmy z mężem "Szóstej klepki" czytanej przez Panią i świetnie się bawiliśmy. Możliwość posłuchania autorskiej interpretacji to prawdziwy skarb - bardzo za niego dziękujemy. Mąż poprosił mnie również o uzupełnienie mojej historyjki o naszej literackiej wymianie (wspólne głośne czytanie Jeżycjady w zamian za czytanie książek z jego półki, np. Scrutona) o pewien istotny szczegół - mianowicie, nie przeczytałam jeszcze żadnej ze wskazanych przez niego książek, podczas gdy czytamy już wspólnie "Imieniny". Bardzo skrupulatny z niego człowiek, nie ma względu na to, że tak mnie publicznie demaskuje. Oczywiście żartuję i cieszę się na ten 2023 rok pod znakiem jego literackiego zakątka. :) A co do Pani decyzji, przekazanej nam, czytelnikom, 1 stycznia - jakoś tak wewnętrznie było czuć, że nadchodzi. I tak jak we wszystkim co Pani robiła poprzez swoją Twórczość, tak i z tego płynie dla nas nauka. Dziękujemy Pani za całą twórczą pracę - za pisanie, ilustrowanie i tłumaczenie. A przede wszystkim za ciepło i życiowe prawdy, które płyną z Pani książek. Za to, że wychowała Pani całe pokolenia. I że to wskazywanie drogi dobra, miłości i nieuległości światu nie zakończy się, tylko będzie trwać w Pani Twórczości. Co do tego nie ma żadnych wątpliwości.

Najmilsza DUA, najlepsze życzenia urodzinowe z serdecznymi uściskami przesyłają Sondelanki

Szanowna Pani Małgorzato, z okazji urodzin składamy najserdeczniejsze życzenia. Cieszymy się z możliwości czytania Pani książek, które w humorystyczny sposób pokazują bliskie nam prawdy - odpowiedzialności, wrażliwości na potrzeby innych, umiejętności opowiadania się po stronie dobra.

Szanowna Pani Małgorzato Musierowicz, też życzę Pani pięknych kolejnych lat życia, wiele uśmiechu i błogosławieństwa Bożego we wszystkim co Pani będzie robić. Bardzo dziękuję za Pani wszystkie książki, są bardzo drogie memu sercu. Zaczęłam je czytać w podstawówce, a za podzielenie się sympatią do Jeżycjady i kolejnymi tomami cyklu, jestem bardzo wdzięczna mojej wspaniałej pani polonistce Katarzynie, a oficjalnie Anecie, ze Szczecinka z SP nr 3 im KK.B (ślę ciepłe uściski jeśli Pani tu zagląda i wielkie podziękowanie za wszystko, czego mnie pani nauczyła). Teraz jestem mamą 3 córek i przeczytałam Jeżycjadę kilka razy i w przód i wspak. Daje ukojenie i wiele śmiechu. I za każdym razem odnajduję coś, czego jeszcze wcześniej nie zauważyłam, małą perełkę mądrości. Jeszcze raz bardzo Pani Małgorzacie dziękuję za Borejków, za taki trud pisania przez tyle lat. Bo, żeby tak wszystko ładnie po polsku, mądrze i zabawnie ująć to nie lada sztuka. Wcale się nie dziwię, że chce Pani odpocząć. Poza tym Ciotka Zgryzotka ma doskonałe zakończenie całego cyklu. Życzę cierpliwości i wyrozumiałości do swoich wielbicieli, którzy mimo Pani jasnych deklaracji nadal Panią nagabują i dręczą o kolejne tomy :). Pozdrawiam serdecznie i mam cichą nadzieję, że uda mi się z Panią osobiście porozmawiać i wpaść na herbatkę już w Niebie :-)

🌹🌹🌹 Wszystkiego najlepszego z okazji urodzin! Życzę Pani błogosławieństwa Bożego, aby była Pani otoczona miłością i by tę miłość rozsiewała Pani dalej. 🌹🌹🌹 Jest Pani moją ulubioną autorką, do której książek co jakiś czas wracam. Pani książki stanowiły inspirację (nie jedyną;) dla imion moich chłopców: Józka oraz Ignasia. Po przeczytaniu Pani wpisu ogarnął mnie smutek, że w kolejnych Pani książkach nie spotkam imion moich córek: Helenki i Klary. 😉 Pozdrawiam serdecznie ☺

Wszystkiego co piękne i dobre na kolejne dni od czytelników Biblioteki Pedagogicznej w Janowie Lubelskim. Zdrowia, szczęścia, pomyślności, w każdej chwili moc radości. Niechaj pachną róży kwiaty i wydają w rytm wiwaty! Moc ciepłych pozdrowień!

Z okazji tych feralnych 78-ych urodzin, które doprowadziły naszą kochaną UA do tak straszliwych (dla nas) decyzji - melduję się z różnokolorowym bukiecikiem frezji z całego wdzięcznego serca życząc Jubilatce błogosławieństwa Bozego i Jegoż opieki. // Ech, emerytura - sądząc po znanych mi emerytach - teraz to dopiero nasz Starosta nie będzie miał na nic czasu.

Droga Pani Małgorzato, Po pierwsze, chciałabym Pani złożyć najserdeczniejsze życzenia z okazji urodzin - dużo zdrowia, radości, szczęścia i spełnienia. Dopiero dziś przeczytałam Pani wpis i chciałabym wyrazić wdzięczność i podziękować za Pani książki, ilustracje, za tę stronę i Pani kontakt z czytelnikami, za Pani dobroć i szlachetność którymi obdarzała nas Pani przez te lata z książek ale i z Pani osobistych wpisów. Zawsze czułam się tu jak w domu. Czytam Pani książki ponad 30 lat i jestem szczęśliwa, że Pani książeczki były w moim rodzinnym domu, że moja mama kupiła mi kiedyś "Kwiat Kalafiora". Przyznam, że nie pamiętam ile razy czytałam całą serię (było ich mnóstwo, przy każdym nowym tomie powtarzałam całość), mam też swój rytuał - czytam co roku "Noelke" w okresie Świąt, nie wyobrażam sobie tego czasu bez właśnie tej książki. Chciałabym Pani podziękować za to że Pani książki uczyły mnie życia, wiary w dobroć ludzką i miłość, dostarczyły mi wielu chwil radości, łez ze śmiechu i wzruszenia, zadumy, refleksji, pomagały w samotności i dojrzewały wraz ze mną. Szczególnie pragnę Pani podziękować za to, że Pani książki pomogły mi przejść przez ciemność i przetrwać żałobę po ukochanej osobie - pamiętam, że w dniu pogrzebu zaczęłam czytać "Szóstą klepkę" i dało mi to ogromną siłę i ukojenie. Przez kolejne dni i noce czytałam Jeżycjadę i uratowało mnie to - czułam, że świat Pani książek daje mi bezpieczeństwo i oparcie by nie zatopić się w "otchłani rozpaczy". To było jakbym wróciła kolejny raz do domu - dobroć bijąca z Pani książek podnosiła mnie na duchu przez całe moje czytelnicze życie. Odnajdywałam się w Gieniusi - byłyśmy bardzo podobne do siebie, co dawało mi siłę. Jeżycjada ukształtowała moje dzieciństwo, młodość i dorosłość - dawała mi siłę w trudnych momentach, pomagała w samotności i cierpieniu. Dziękuję Pani za to - uratowała Pani moje życie. Postanowiłam kolejny raz wrócić do świata Jeżycjady dzięki Legimi i Pani audiobookom, dziękuję za tę możliwość. Wysyłam Pani moc dobrych i ciepłych myśli. Rozumiem Pani decyzję i tym bardziej jestem wdzięczna za całą Pani twórczość. Jest Pani z osób, które "znają Józefa", zawsze będzie Pani dla mnie kimś szczególnie bliskim. Dziękuję, A.

Najlepsze życzenia urodzinwe. Czytam Pani książki od dziecka, póżniej polecam je moim dzieciom. I mężowi, który chyba uważa, że ja żyję Jeżycjadą. Tak jak ktoś już wczesniej napisał, Pani książki pozwalają przetrwać trudne chwile. Zgadzam się z tym. Nie znalazłam innych tak bliskich mi książek i bohaterów, do których mogłabym powracać w każdym momencie, jak to ma miejsce w przypadku Jeżycjady. Może jednak powstanie jeszcze jedna książka? Pozdrawiam, Monika KS

Od tygodnia próbuję coś napisać, ale wszystko co mi przychodzi do głowy jest albo patetyczne, albo niewystarczające. Jednak coś napisać muszę. Więc tak, myślę że pokrewne dusze nie potrzebują wiele słów, a prostota jest tu jedynym rozwiązaniem. Dlatego, po prostu: Dziękuję! Za wszystko.

To i ja coś napiszę. Dziękuję! Pierwsze tomy Jezycjady dostałam lata temu od Gwiazdora. Były to Kwiat Kalafiora i Klamczucha. Pamiętam do dziś! I były to chyba pierwsze przeczytane przeze mnie książki nie będące lekturami. Potem będąc dzieckiem wylądowałam w szpitalu i mama przyniosła mi Opium w rosole. Byłam wtedy w podstawówce. Dziś mam 36 lat. Jestem żona, mama trójki dzieci, lekarzem. I nie wyobrażam sobie nie moc sięgnąć bo Pani książki. Jest w nich tyle dobra. Takiego prostego dobra. Kilka cytatów noszę przy sobie w portfelu. Kilka cytatów pomogło mi odpowiedzieć sobie na trudne pytania. Mam nadzieję że moje dzieci też kiedyś wyniosą z Pani książek tyle dobra ile ja wyniosłam dla siebie. Dziękuję. Kłaniam się w pas. :-)

Pani Małgosiu Kochana,spoznione, ale z serca życzenia wszystkiego co najlepsze z okazji kolejnych urodzin i przede wszystkim dużo zdrowia oraz jak najmniej trosk w Nowym Roku. Oby przyniósł Pani i światu wytchnienie, otrzezwienie, spokój i pokój. Dla mnie najpiekniejszym prezentem jeszcze w Sylwestra bylo kilka przeczytanych stron ze świeżo dostarczonej "Ciotki Zgryzotki" i az serce sie raduje na kolejna chwile z Borejkami, Gorskimi, Palysami i Gabrysiami, ze o Robrojkach nie wspomne. W rok przeczytalismy z dziecmi (poki co moim glosem i oczyma) wszystkie tomy Jezycjady i chyba zaraz zaczniemy od nowa. Tak juz mam, ze ledwo skoncze jeden tom, juz lakomie zabieram sie za kolejny niepomna zarwanej nocy i zaniedbanych obowiazkow domowych. Jak wszyscy wierni fani i czytelnicy, czekam na dalsza twórczość Pani. Tyle dobra i mądrości, miłości wyplywa z kazdej strony Pani ksiazek. Tego nie da sie zapomniec, pomaga przetrwać zle chwile, smutki i troski jak w kazdej rodzinie. Wiem, ze ta kolejna powiesc juz gdzies tam czai sie, juz coraz wyrazniej to co chce Pani napisac, wkrotce wyklaruje sie, wyostrzy. Da Bog, napisze Pani jeszcze niejedną książkę

Pani Małgorzato, Chciałam wyrazić wdzięczność, bo dzięki Pani twórczości mogłam przysiąść się cichutko do stołu w kuchni Borejków i odnaleźć dom. Bożego błogosławieństwa!

@Niezapominajka. Jaki piękny wiersz! Autentycznie się wzruszyłem. Pozdrawiam serdecznie ❤️❤️❤️

Takoż w stylu Ogdena Nasha // Z potrójnej okazji: urodzin, 45-lecia Jeżycjady. a takoż rozpoczęcia 2023 roku, Który to rok ma być rokiem przejścia DUA na literacką emeryturę, czyli bardzo zdecydowanego kroku.// Bardzom ciekawa, jak to powzinanie postanowień się uda. Jako że pierwszy raz słyszę, aby ptaszyna oznajmiała, że dzioba więcj nie otworzy i od jutra przestaje śpiewać. To ułuda. // Przecie nie śpiewała dotąd jeno "ku radości tych i bezsilnej furii owych", lecz jak to zwykle bywa ze zjawiskami z gatunku nadprzyrodzonych - z przyczyn niedocieczonych, jako że niezgłębionych.// Toteż liczę na prawo natury, które powiada słowem mnogiem, że jeszcze się taki twórca nie narodził, który by zamilkł znienacka - pióra, pędzle, skrzypce i fortepiany zostawiwszy odłogiem.// A póki co zaś siedzimy w osłupieniu cisi - wszyscy wdzięczni P.T.Księgowi oraz Mama Isi

Pani Małgorzato, bardzo szanuję Pani decyzję (choć serce boli). Serce boli, bo Jeżycjada towarzyszy mi przez całe życie, wracam raz do roku do całości (obecnie czytam "Imieniny"). Mam 48 lat i uważam, że Pani książki ukształtowały mnie jako człowieka. Nigdy nie zdołam się Pani za to odwdzięczyć. A decyzję Pani szanuję, zawsze imponowała mi Pani niezależność i nieuleganie wpływom (co widać chociażby w dwóch tomach "Na Jowisza"). Kłaniam się nisko i za wszystko dziękuję.

Droga Pani Małgosiu! Trudno mi znaleźć słowa, żeby w pełni podziękować Pani za radość, jaką dostarczały mi Pani książki. Dlatego poszłam za Pani przykładem i napisałam wiersz: Gdy wieżyczkę domu Żaków Przysłaniają ciemne chmury, Jest to znak by się pokrzepić, Zasiadając do lektury. Zacznij czytać, by się przenieść Do Poznania – piękne miasto! Chodź do kuchni na Roosevelta, Mila właśnie piecze ciasto! Zaraz wejdą Ida, Gaba, Za nią Nutria i Pulpecja, Oto przyszedł i Ignacy! Czeka nas łaciny lekcja. Żal me serce atakuje, Gdy ostatnią kończę stronę. Lecz mam jeszcze inne części Jeżycjady na obronę! Pani Małgosiu kochana! Dziś do Pani ślę ukłony, Słowa wdzięczne i życzenia Jak najlepsze z mojej strony :)

Ulubiona Autorko, Kochana Pani Małgosiu, dziękuję bardzo za możliwość poczucia domowego ciepła bijącego od Borejków i pociechy płynącej z Pani książek. Wszystkie dobre fluidy przekazywane w Pani twórczości zostały wyłapane i spożytkowane przez nastoletnią Kasię. Jeszcze raz dziękuję Pani za wsparcie, które płynęło i płynie do mnie wartkim strumieniem poprzez Jeżycjadę. I za możliwość dołączenia do społeczności Księgowych w dorosłym życiu, za to również dziękuję. Gratuluję wspaniałej rocznicy! Uściski K8

Dzień dobry Pani Małgorzato, rodzina Borejków wspera przez całe życie moją mamę, która później wciągnęła mnie w ten piękny świat. Właśnie skończyłem czytać „Ciotkę Zgryzotkę” i zobaczyłem Pani wpis na blogu, w którym to Pani napisała że chce już odpocząć. Mam takie pytanie (które pewnie Pani już zna na pamięć ale muszę je zadać), czy będzie jeszcze jedna książka Jeżycjady? Pozdrawiam z noworocznymi życzeniami i wytrwale czekam Antek

DUA - podziwiam Pani hart ducha i wypracowany optymizm. Dopiero lektura felietonu w pełni mi uświadomiła jak krytyka ogólnoludzkich wartości może być przykra dla autora, który takie wartości przekazuje. Podobnie jak Nina przyznaję też, że Pani wpływ na moje życie poprzez lekturę Jeżycjady był ogromny i właściwie w pełni mnie ukształtował. Bardzo dziękuję !!! Wszystkie dobre myśli próbuję teraz przekazywać dalej, co jest wspaniałe i pokazuje jak praca jednego człowieka wpływa na tysiące, a nawet setki tysięcy. To fascynujące i dające nadzieję ... Poza tym wydaje mi się, że Pani nie wytrzyma długo bez pisania :) Mimo wszystko. Chyba, że planuje Pani coś bardziej osobistego, rodzinnego w tej dziedzinie ... Serdecznie pozdrawiam i życzę w Nowym Roku pogłębiania satysfakcji i szczęścia rodzinnego.

Wszystko zostało tu już pięknie powiedziane, więc za Paddingtonem misiem powiem tylko : Thank you Ma'am - For everything.

Kochana Pani Malgosiu, ja również dolaczam sie do podziekowan. Moglabym dlugo pisac, ale skupie sie na tym, co najwazniejsze... Dziekuje z calego serca za cieplo, zrozumienie i inspiracje ♥️ Nie zdazylam tez tu jeszcze wspomniec, ile emocji dostarczyla mi lektura "Na Jowisza 2" - zwlaszcza rozdzial o wiezi z Pani Mama. Dziekuje i przytulam Pania mocno! Mamo Isi, Magdo Z. - dziekuje za piekne i wazne noworoczne cytaty.

Zuzanno - piękny wpis, myślę, że oddaje myśli wielu czytelników Jeżycjady.

Kochana Pani Małgorzato, pierwszy stycznia się kończy, a przed szarym człowiekiem rozciąga się długi tydzień pracy. Czas iść spać. Jeszcze tylko sięgnę po coś z mojej „półki mocy” nad biurkiem. Jest tam Jeżycjada i Jowisze. Pokrzepię się. Często się ostatnio zastanawiałam, jak to jest być Panią. Spojrzeć na swoje życie i pracę i zobaczyć, że się udały, i że są dobre. I oto jest odpowiedź- Pani wiersz. Dziękuję za Pani dobre, pracowite życie. Proszę jednak jeszcze nie zamiatać ziemi piórami z kapelusza… proszę jeszcze nie znikać we wnętrzu domu, jak ta kobieca postać z obrazu Friedricha. Wychowywała nas Pani, przygarniała, razem z rodziną, szkołą, podwórkiem, wsią czy miastem. Naprawiała wszelkie tego dorastania niedostatki. Tak to widzę. Dlatego zawsze będzie Pani miała miejsce w moim sercu. I choć wiem, że proszę o zbyt wiele, to nie umiem nie poprosić o więcej. Nie, gdy wszystko tak się udało, i gdy jest takie dobre, dobre…

Noworoczny wiersz Pani Małgorzaty zrozumiałam podobnie jak WiolaM (czy to już wszystko?) i smutno mi się zrobiło. Jednocześnie mam świadomość, jakie pracowite były dla Pani ostatnie lata - Ciotka Zgryzotka, dwa Jowisze, edycja limitowana, ebooki, nagrywanie audiobooków w toku. Dziękuję za to wszystko!!!

Skoro to dzień dziękowania, / Gio z wdzięcznością się kłania. / Ulubiona Autorko, niech się Pani darzy / we wszystkim, o czym Pani zamarzy. ♥

Kochana Pani Malgosiu, drodzy Ksiegowi, zycze Wam dobrego Roku, spokoju, zdrowia i milosci!

Dobrego, pełnego jasności roku 2023 dla Wszystkich.

Błogosławiony kardynał Stefan Wyszyński podsumował rok najlepiej: "Tyle wart jest nasz rok, ile zdołaliśmy przezwyciężyć w sobie niechęci, ile zdołaliśmy przełamać ludzkiej złości i gniewu. Tyle wart jest nasz rok, ile ludziom zdołaliśmy zaoszczędzić smutku, cierpień, przeciwności. Tyle wart jest nasz rok, ile zdołaliśmy okazać ludziom serca, bliskości, współczucia, dobroci i pociechy. Tyle wart jest nasz rok, ile zdołaliśmy zapłacić dobrem za wyrządzane nam zło."// Błogosławionego nowego roku!

Droga UA, uprzejmie donoszę: ostatniej nocy śniło mi się, iż gościła Pani w moim domu! (przebiegu samej wizyty niestety nie pomnę, chyba nie była ona zbyt długa :-( Lepiej zapamiętałam natomiast ciąg dalszy, w którym odbyłyśmy wspólnie - DUA i ja - dość dziwną wycieczkę: podróżowałyśmy bowiem dwukrzesełkowym pojazdem, który poruszał się po torach (własnym napędem); trasa wiodła m.in. poprzez pola wysokiej, zielonej kukurydzy, której liście momentami wręcz smagały twarze "dzielnych podróżniczek"... I to by było na tyle... Nie wiem, skąd ta kukurydza i takie "okoliczności przyrody"... ale dziękuję za te "odwiedziny" :-) I w ogóle za cały kolejny rok bycia z nami. Za każde skierowane do mnie /do nas/ słowo. Niech Niebo czuwa i błogosławi ! DO SIEGO ROKU !!!

Zaufałem drodze/ Wąskiej/ takiej na łeb na szyję/ z dziurami po kolana/ takiej nie w porę jak w listopadzie spóźnione buraki/ i wyszedłem na łąkę/ stała św. Agnieszka/ Nareszcie - powiedziała/ martwiłam się już/ że poszedłeś inaczej/ prościej/ po asfalcie/ autostradą do nieba - z nagrodą od ministra/ i że cię diabli wzięli

Saro K, mam wrażenie, że najciekawsze opowieści pisze samo życie. Może byś więc spróbowała wyciągnąć babcię lub dziadka na dłuższą pogawędkę? Starsi państwo zawsze mają wiele do opowiedzenia - po prostu dłużej żyli i mają bogatsze niż Ty doświadczenia. Poproś dziadka, na przykład, żeby opowiedział, jaki był najważniejszy dzień w jego życiu. Albo: najpiękniejszy. Zanotuj to sobie w pamięci (lub w zeszycie) i usiadłszy spokojnie, napisz tę historię własnymi, pięknymi i starannie dobranymi słowami. A potem dodaj, co - Twoim zdaniem - wynika z tej opowieści, albo: jak ona na Ciebie oddziałała. Albo: jak można by ją, przy użyciu wyobraźni, zakończyć inaczej, szczęśliwiej może? I już masz utwór literacki na konkurs! Powodzenia! - na konkursie i w nowym roku!

I jeszcze życzę udanego nowego roku ;)

Szanowna i Droga Pani Małgosiu, Pozdrawiam bardzo serdecznie i życzę zdrowia, spokoju i radości na Nowy Rok 2023! Pani książki są ze mną już tyle lat, mam wszystkie pierwsze wydania Pani powieści ("Szóstą klepkę" dostałam od Mamy) i cieszę się na kolejne. Dla mnie i Mojej Przyjaciółki Joasi jest Pani Bardzo Ważną Osobą już od 37 lat. Superpiernik Mamy Żakowej udał się jak zawsze. Ślę uściski i ukłony. Edi

Ach, dziękuję, Ako! Co za sympatyczny obrazek! Pozdrawiam wszystkich dyskutantów!

Pozdrawiam chorą Osóbkę. A Mama niech się nie smuci.

Dziękuję bardzo za te słowa, Olimpio - cieszę się, że moje książki się przydają. Pozdrawiam mile.

Spokojnie, miła Aniu. I ten medialny obłęd minie, jak tylko sam się ośmieszy, co niechybnie nastąpi. Rzeczywistość zawsze bierze górę nad fikcją. Niech ten uśmiech i ten spokój pozostaną z Tobą na długo! - tego serdecznie Ci życzę. //Anno z Rzeszowa, a także wszystkie miłe Osoby, które tu się wpisały ostatnio!- dziękuję za takie dobre życzenia świąteczne. Ho-ho, a już za chwilę będą noworoczne! Szykujmy się!