186 wiadomości.
Droga Pani Małgorzato, dziękuję za ciepłe przywitanie. Dla ścisłości, nie jestem zupełnie nowym gościem w Księdze - jako fanka od lat wielu, wpadałam od czasu do czasu na stronę, również do komentarzy, ale w ich zwrotnej lubię naturalnie mogło się to zagubić. Oprócz ostatniego wpisu, najbardziej niedawno polecałam Pani i Czyteln(cz)ikom recytacje poezji Miłosza w wykonaniu Kacpra Gugały na Youtube. Po najnowszym wpisie zabiło mi mocniej serce na sugestie o osadzeniu akcji Chucherka w przeszłości - do tej pory retrospekcyjna Kalamburka jest dla mnie najbardziej poruszająca i niezwykła. W różnych książkach, a także w filmach lubię "tło historyczne", prequele i subtelne dopowiedzenia - taki osobisty szczegół. Marto z Poznania, mam tak jak Ty - już fragment z Jeżycjady sprawia, że czuję się jakbym odwiedzała bliskich, robi się spokojnie, a do serca wnika ciepło. Warto też wtedy czasem pomyśleć o tych wszystkich, którzy czują się podobnie - i już włącza się poczucie harmonii i szerszego zrozumienia z całkiem sporą grupą fanów :) Pozdrawiam ciepło wszystkich o wieczornej porze - tym razem z Ryk.
Droga Pani Małgorzato,
dziękuję za ciepłe przywitanie. Dla ścisłości, nie jestem zupełnie nowym gościem w Księdze - jako fanka od lat wielu, wpadałam od czasu do czasu na stronę, również do komentarzy, ale w ich zwrotnej lubię naturalnie mogło się to zagubić. Oprócz ostatniego wpisu, najbardziej niedawno polecałam Pani i Czyteln(cz)ikom recytacje poezji Miłosza w wykonaniu Kacpra Gugały na Youtube.
Po najnowszym wpisie zabiło mi mocniej serce na sugestie o osadzeniu akcji Chucherka w przeszłości - do tej pory retrospekcyjna Kalamburka jest dla mnie najbardziej poruszająca i niezwykła. W różnych książkach, a także w filmach lubię "tło historyczne", prequele i subtelne dopowiedzenia - taki osobisty szczegół.
Marto z Poznania, mam tak jak Ty - już fragment z Jeżycjady sprawia, że czuję się jakbym odwiedzała bliskich, robi się spokojnie, a do serca wnika ciepło. Warto też wtedy czasem
pomyśleć o tych wszystkich, którzy czują się podobnie - i już włącza się poczucie harmonii i szerszego zrozumienia z całkiem sporą grupą fanów :)
Pozdrawiam ciepło wszystkich o wieczornej porze - tym razem z Ryk.
Wpływ księżyca?
Wpływ księżyca?
Kocimiętko, to jest lunaria! Inaczej: judaszowe srebrniki!
Kocimiętko, to jest lunaria! Inaczej: judaszowe srebrniki!
Po dokładniejszym przyjrzeniu się gałązkom, stwierdzam, że chyba jednak nie są brzozowe. :)
Po dokładniejszym przyjrzeniu się gałązkom, stwierdzam, że chyba jednak nie są brzozowe. :)
Dzień dobry, czekamy niecierpliwe na „Na Jowisza 2” i „Chucherko”. Ostatnio zaraziłam miłością do Jeżycjady moją Drogą Siostrę. Czyta teraz „Opium w rosole”. :) Muszę ją jeszcze zachęcić żeby się wpisała do Księgi Gości. Jestem właśnie w trakcie układania książek na nowych półkach. Rzeczywiście przyjemne uczucie :) Mam też jedno pytanie. Cóż to za cudeńka wiszą na brzozowych (?) gałązkach. Wyglądają ślicznie. Jak takie zamarznięte okrągłe sopelki. Pozdrawiam, Kocimiętka
Dzień dobry, czekamy niecierpliwe na „Na Jowisza 2” i „Chucherko”. Ostatnio zaraziłam miłością do Jeżycjady moją Drogą Siostrę. Czyta teraz „Opium w rosole”. :) Muszę ją jeszcze zachęcić żeby się wpisała do Księgi Gości. Jestem właśnie w trakcie układania książek na nowych półkach. Rzeczywiście przyjemne uczucie :) Mam też jedno pytanie. Cóż to za cudeńka wiszą na brzozowych (?) gałązkach. Wyglądają ślicznie. Jak takie zamarznięte okrągłe sopelki. Pozdrawiam, Kocimiętka
Z tym że - o ile dobrze zrozumiałam Autorkę - to co dotychczas zostało napisane nie dotyczyło lockdownu, maseczek, pandemii etc. Należałoby to więc zapewne wyrzucić, zmienić lub mocno poprawić - bo, jakby nie było, przymusowe zamknięcie w domach może mieć spore znaczenie dla fabuły - przypuszczalnie niektóre sytuacje czy wręcz zwroty akcji nie mogłyby już zaistnieć, zwłaszcza jeśli czas wydarzeń dotyczył wiosny roku 2020. Poza tym - małe realia są ok. Zresztą - niechże już "Chucherko" będzie jakie będzie (i kiedy będzie) - byle by było. Ale myślę, że Autorka coś wymyśli. Z taką nadzieją trwam w oczekiwaniu:) PS. "Geniusia jako ostroga" bardzo mi się podoba, zapadło mi to porównanie w pamięć.
Z tym że - o ile dobrze zrozumiałam Autorkę - to co dotychczas zostało napisane nie dotyczyło lockdownu, maseczek, pandemii etc. Należałoby to więc zapewne wyrzucić, zmienić lub mocno poprawić - bo, jakby nie było, przymusowe zamknięcie w domach może mieć spore znaczenie dla fabuły - przypuszczalnie niektóre sytuacje czy wręcz zwroty akcji nie mogłyby już zaistnieć, zwłaszcza jeśli czas wydarzeń dotyczył wiosny roku 2020.
Poza tym - małe realia są ok.
Zresztą - niechże już "Chucherko" będzie jakie będzie (i kiedy będzie) - byle by było. Ale myślę, że Autorka coś wymyśli. Z taką nadzieją trwam w oczekiwaniu:)
PS. "Geniusia jako ostroga" bardzo mi się podoba, zapadło mi to porównanie w pamięć.
Jeśli można dorzucić swój kamyczek w kwestii czasu akcji "Chucherka", to ja tak jak Karolina i AgnieszkaO. Dla mnie też ta dyskretna (o właśnie!) obecność realiów w tle zawsze była wielkim atutem Jeżycjady.
Jeśli można dorzucić swój kamyczek w kwestii czasu akcji "Chucherka", to ja tak jak Karolina i AgnieszkaO. Dla mnie też ta dyskretna (o właśnie!) obecność realiów w tle zawsze była wielkim atutem Jeżycjady.
Zgadzam się z wpisem Karoliny odnośnie umiejscowienia czasowego Chucherka. Bardzo cenię Jeżycjadę także za bieżącą rzeczywistość, która zawsze jest dyskretnie w tle i po pewnym czasie staje się historią. A historia to nauczycielka życia, dlatego nie bójmy się dzisiejszej codzienności :)
Zgadzam się z wpisem Karoliny odnośnie umiejscowienia czasowego Chucherka. Bardzo cenię Jeżycjadę także za bieżącą rzeczywistość, która zawsze jest dyskretnie w tle i po pewnym czasie staje się historią. A historia to nauczycielka życia, dlatego nie bójmy się dzisiejszej codzienności :)
Serdecznie dziękuję za Pani powieści, spośród których trzy ("Język Trolli", "Żaba" i "Czarna polewka") czytane po raz kolejny po latach umiliły mi ostatnio pobyt w szpitalu. Z niecierpliwością ale i z pewną obawą czekam na "Chucherko". Nie kryje się faktu, że Pani twórczość ma wartość historyczną. Chciałabym, żeby moje wnuczęta sięgając kiedyś po "Chucherko", tak jak moje dzieci po "Kwiat kalafiora", miały jednak możność spojrzenia na współczesny zamaskowany świat bez przemilczeń, jakkolwiek dla nas jest to rzeczywistość trudna, a z tego co zrozumiałam chce Pani osadzić akcję w przeszłości lub w przyszłości i wyprzeć wszelkie okoliczności towarzyszące chwili obecnej? A przecież są to realia tak burzliwe, że mogłyby stanowić świetne tło dla różnych wydarzeń... Carpe diem!
Serdecznie dziękuję za Pani powieści, spośród których trzy ("Język Trolli", "Żaba" i "Czarna polewka") czytane po raz kolejny po latach umiliły mi ostatnio pobyt w szpitalu. Z niecierpliwością ale i z pewną obawą czekam na "Chucherko". Nie kryje się faktu, że Pani twórczość ma wartość historyczną. Chciałabym, żeby moje wnuczęta sięgając kiedyś po "Chucherko", tak jak moje dzieci po "Kwiat kalafiora", miały jednak możność spojrzenia na współczesny zamaskowany świat bez przemilczeń, jakkolwiek dla nas jest to rzeczywistość trudna, a z tego co zrozumiałam chce Pani osadzić akcję w przeszłości lub w przyszłości i wyprzeć wszelkie okoliczności towarzyszące chwili obecnej? A przecież są to realia tak burzliwe, że mogłyby stanowić świetne tło dla różnych wydarzeń... Carpe diem!
Pani Małgosiu! Tak się cieszę, że mogę do pani napisać! Dziękuję Bogu za panią i pani książki. Za to ciepło, które w nich jest, za humor, za mądrość... Co prawda jedyna Magdusia, o której pani pisze nie przynosi chluby mojemu imieniu, ale o to się nie obrażam! W wieku lat dwudziestu siedmiu zaczęłam czytać pani książki na nowo, od początku (kiedyś czytałam w podstawówce). Potrzebowałam lektury, która podniesie mnie na duchu i wywoła uśmiech, a nie przygniecie. Jak zaczęłam... tak w ciągu półtora roku przeczytałam wszystkie tomy! Dziś skończyłam „Ciotkę Zgryzotkę”. Jestem bardzo wdzięczna pani za wzruszenia. Za to, że przywraca mi pani wiarę w to, że jest możliwa szczęśliwa rodzina. Uczy mnie pani dystansu. Te książki pomogły mi w wielu bardzo trudnych chwilach, były pocieszeniem. I wniosły dużo radości w moją codzienność. Kiedy myślę o postaciach z „Jeżycjady”, na mojej twarzy pojawia się uśmiech, a w sercu pojawia się uczucie ciepła. Będę bardzo niecierpliwie czekać na „Chucherko”! A w międzyczasie przeczytam „Krystynę, córkę Lavransa”. Magda
Pani Małgosiu!
Tak się cieszę, że mogę do pani napisać! Dziękuję Bogu za panią i pani książki. Za to ciepło, które w nich jest, za humor, za mądrość... Co prawda jedyna Magdusia, o której pani pisze nie przynosi chluby mojemu imieniu, ale o to się nie obrażam!
W wieku lat dwudziestu siedmiu zaczęłam czytać pani książki na nowo, od początku (kiedyś czytałam w podstawówce). Potrzebowałam lektury, która podniesie mnie na duchu i wywoła uśmiech, a nie przygniecie.
Jak zaczęłam... tak w ciągu półtora roku przeczytałam wszystkie tomy! Dziś skończyłam „Ciotkę Zgryzotkę”.
Jestem bardzo wdzięczna pani za wzruszenia. Za to, że przywraca mi pani wiarę w to, że jest możliwa szczęśliwa rodzina. Uczy mnie pani dystansu. Te książki pomogły mi w wielu bardzo trudnych chwilach, były pocieszeniem. I wniosły dużo radości w moją codzienność. Kiedy myślę o postaciach z „Jeżycjady”, na mojej twarzy pojawia się uśmiech, a w sercu pojawia się uczucie ciepła.
Będę bardzo niecierpliwie czekać na „Chucherko”!
A w międzyczasie przeczytam „Krystynę, córkę Lavransa”.
Magda
Droga Pani Małgorzato! Właśnie rozpoczęłam czytanie Na Jowisza. Delektuję się i dawkuję sobie kolejne rozdziały. Przyszło mi do głowy, że ciekawie byłoby przeczytać też książki, które dla Pani są ulubione. Czy mogłaby Pani polecić takie? Ulubione lub inne godne polecenia. Pozdrawiam serdecznie!
Droga Pani Małgorzato! Właśnie rozpoczęłam czytanie Na Jowisza. Delektuję się i dawkuję sobie kolejne rozdziały.
Przyszło mi do głowy, że ciekawie byłoby przeczytać też książki, które dla Pani są ulubione. Czy mogłaby Pani polecić takie? Ulubione lub inne godne polecenia. Pozdrawiam serdecznie!
Dzień Dobry, Pani Musierowicz! Jak cudownie jest tu wrócić po jakimś czasie! Ostatnio postanowiłam ponownie zawitać u Borejków i znów przeczytać ,,Jeżycjadę". Uwielbiam ten klimat, humor i w ogóle całą atmosferę Pani książek. Cudownie jest przypomnieć sobie perypetie sióstr Borejko i innych bohaterów. Kiedyś mama zachęciła mnie do przeczytania ,,Jeżycjady". Były to książki, które czytała w młodości. Wtedy poznałam je po raz pierwszy. Bardzo mi się spodobały, a teraz jak do nich powracam, mama postanowiła przypomnieć sobie stare, dobre czasy i też znów je czyta! I jest ponownie zachwycona. Stworzyła Pani niesamowitą serię, która podoba się wielu pokoleniom. Uwielbiam zanurzać się w świecie Borejków: ciepłym, optymistycznym, zabawnym. Będę chyba znów regularnym gościem tej strony, aby być na bieżąco :) Pozdrawiam!
Dzień Dobry, Pani Musierowicz!
Jak cudownie jest tu wrócić po jakimś czasie! Ostatnio postanowiłam ponownie zawitać u Borejków i znów przeczytać ,,Jeżycjadę". Uwielbiam ten klimat, humor i w ogóle całą atmosferę Pani książek. Cudownie jest przypomnieć sobie perypetie sióstr Borejko i innych bohaterów. Kiedyś mama zachęciła mnie do przeczytania ,,Jeżycjady". Były to książki, które czytała w młodości. Wtedy poznałam je po raz pierwszy. Bardzo mi się spodobały, a teraz jak do nich powracam, mama postanowiła przypomnieć sobie stare, dobre czasy i też znów je czyta! I jest ponownie zachwycona. Stworzyła Pani niesamowitą serię, która podoba się wielu pokoleniom. Uwielbiam zanurzać się w świecie Borejków: ciepłym, optymistycznym, zabawnym. Będę chyba znów regularnym gościem tej strony, aby być na bieżąco :)
Pozdrawiam!
DUA, jak to dobrze, że w "Chucherku" nie będzie ani tzw. pandemii ani maseczek! Jak zawsze jest Pani w awangardzie. I tak trzeba. Niech przynajmniej w literaturze będzie normalnie, skoro w życiu takie science-fiction...
DUA, jak to dobrze, że w "Chucherku" nie będzie ani tzw. pandemii ani maseczek! Jak zawsze jest Pani w awangardzie. I tak trzeba. Niech przynajmniej w literaturze będzie normalnie, skoro w życiu takie science-fiction...
Najpiękniejsza Różo Poznania! Zawsze tak Panią nazywałam (Danuta lat 92), gdy sięgam po pełne uroku Pani powieści, towarzyszą mi radość, uspokojenie i najweselszy śmiech. Mam wrażenie, że spotykam najlepszych przyjaciół, których wszystkich kocham, nikogo nie wyróżniając. Skołatane nerwy i bolące od trosk codziennych serce się uspokajają a zły nastrój mija, gdy tylko znajdę się ze wszystkimi przy stole w kuchni Borejków. Życzę Pani - Różo Poznania, aby czytelnicy zawsze jak ja - szczerze i gorąco Panią kochali!
Najpiękniejsza Różo Poznania!
Zawsze tak Panią nazywałam (Danuta lat 92), gdy sięgam po pełne uroku Pani powieści, towarzyszą mi radość, uspokojenie i najweselszy śmiech. Mam wrażenie, że spotykam najlepszych przyjaciół, których wszystkich kocham, nikogo nie wyróżniając. Skołatane nerwy i bolące od trosk codziennych serce się uspokajają a zły nastrój mija, gdy tylko znajdę się ze wszystkimi przy stole w kuchni Borejków. Życzę Pani - Różo Poznania, aby czytelnicy zawsze jak ja - szczerze i gorąco Panią kochali!
Annuszko droga, tak, niestety zniknął dział ekartki- ustąpił miejsca księdze gości. pozdrawiam:)
Annuszko droga, tak, niestety zniknął dział ekartki- ustąpił miejsca księdze gości.
pozdrawiam:)
Ach miechunki, jak lampki przy tabernakulum albo Serce, które się tam skrywa, takie kruche, a przetrzyma każdy chłód... Takie skojarzenia. Pozdrawiam Jakie piękne zdjęcia, Kochana Autorko! Czy to nowe hobby?
Ach miechunki, jak lampki przy tabernakulum albo Serce, które się tam skrywa, takie kruche, a przetrzyma każdy chłód... Takie skojarzenia.
Pozdrawiam
Jakie piękne zdjęcia, Kochana Autorko! Czy to nowe hobby?
Zacznę od końca - skoro napisała Pani dwie wersje "Chucherka" - to może warto wydać obie? Pani książki tak dobrze się czyta, że szkoda zmarnować kawał już napisanego dobrego tekstu? Tak jak w opowiadaniu "O psie, który jeździł koleją" - każdy mógł wybrać, które zakończenie woli (choć ja niestety chcąc wierzyć w to bardziej optymistyczne, nie mogę się od II kl podstawówki pozbyć wizji tego bardziej dramatycznego). A teraz od początku: „Szósta klepkę” dostałam na 12’te urodziny i od tamtej pory uwielbiam Pani książki, poczucie humoru, podejście do świata i innych ludzi. Gdy pojawia się nowa – pochłaniam od razu. Gdy mam kiepski humor – biorę starą i czytam choć parę stron i czuje się jakbym wpadła do świetnych znajomych na chwilę w gości. Dużo tekstów weszło do naszej rodziny i uwielbiamy się nimi przerzucać . Pokochałam też Poznań, który wybrałam na miejsce studiów dlatego, że był tak pięknie przez Panią opisany – i mieszkam tu już ćwierć wieku, nadal uważając, że to piękne miasto (chodzą słuchy, że wiele osób wybrało to miejsce do życia właśnie na podstawie „Jeżycjady”, można uznać, że przyczyniła się Pani w dużym stopniu do zaludnienia stolicy Wielkopolski. 😊 A teraz odkryłam, że można do Pani napisać, to prawie jakbym Panią poznała osobiście. Wspaniałe uczucie 😊 Pozdrawiam serdecznie !
Zacznę od końca - skoro napisała Pani dwie wersje "Chucherka" - to może warto wydać obie? Pani książki tak dobrze się czyta, że szkoda zmarnować kawał już napisanego dobrego tekstu? Tak jak w opowiadaniu "O psie, który jeździł koleją" - każdy mógł wybrać, które zakończenie woli (choć ja niestety chcąc wierzyć w to bardziej optymistyczne, nie mogę się od II kl podstawówki pozbyć wizji tego bardziej dramatycznego).
A teraz od początku: „Szósta klepkę” dostałam na 12’te urodziny i od tamtej pory uwielbiam Pani książki, poczucie humoru, podejście do świata i innych ludzi. Gdy pojawia się nowa – pochłaniam od razu. Gdy mam kiepski humor – biorę starą i czytam choć parę stron i czuje się jakbym wpadła do świetnych znajomych na chwilę w gości. Dużo tekstów weszło do naszej rodziny i uwielbiamy się nimi przerzucać . Pokochałam też Poznań, który wybrałam na miejsce studiów dlatego, że był tak pięknie przez Panią opisany – i mieszkam tu już ćwierć wieku, nadal uważając, że to piękne miasto (chodzą słuchy, że wiele osób wybrało to miejsce do życia właśnie na podstawie „Jeżycjady”, można uznać, że przyczyniła się Pani w dużym stopniu do zaludnienia stolicy Wielkopolski. 😊
A teraz odkryłam, że można do Pani napisać, to prawie jakbym Panią poznała osobiście. Wspaniałe uczucie 😊
Pozdrawiam serdecznie !
Droga Pani Małgosiu, o rety rety! Czy dobrze mi się zdaje, iż z tejże strony zniknęły Pani odręcznie malowane e-kartki na różnorakie okazje i festy? Byłaby to ogromna strata... Łączę pozdrowienia A.
Droga Pani Małgosiu,
o rety rety! Czy dobrze mi się zdaje, iż z tejże strony zniknęły Pani odręcznie malowane e-kartki na różnorakie okazje i festy? Byłaby to ogromna strata...
Łączę pozdrowienia
A.
Pani Małgosiu! Czy myślała Pani kiedyś by swoje ilustracje, ryciny utrwalić na kartach? Żeby powstały tak subtelne wydruki w różnych formatach... och! I my byśmy je mogli nabyć by potem ozdobić nasze domy :-) ja już dawno temu szukałam sobie Pani rycin, zrobiłam raz ksero nawet - Agnieszka tuląca Maleństwo i miałam w ramce. Lubię tez bardzo akwarelki z książek Emilki, chętnie udekorowałabym nimi pokój dzieci! Już mam to wszystko przed oczyma - obowiązkowo w passe-partout...
Pani Małgosiu! Czy myślała Pani kiedyś by swoje ilustracje, ryciny utrwalić na kartach? Żeby powstały tak subtelne wydruki w różnych formatach... och! I my byśmy je mogli nabyć by potem ozdobić nasze domy :-) ja już dawno temu szukałam sobie Pani rycin, zrobiłam raz ksero nawet - Agnieszka tuląca Maleństwo i miałam w ramce. Lubię tez bardzo akwarelki z książek Emilki, chętnie udekorowałabym nimi pokój dzieci! Już mam to wszystko przed oczyma - obowiązkowo w passe-partout...
Czytam właśnie książkę "Poznań Borejkow" autorstwa Kingi Czachowskiej i Doroty Szczerby. Bardzo ciekawy komentarz do Jezycjady (swoją drogą, ta książka składa się w sporej części ze znajomych jezycjadowych cytatow:*), a w świetle "Na Jowisza!" stanowi coś w rodzaju dodatkowego reflektora, który pozwala na spojrzenie pod nowym kątem na urokliwe poznańskie uliczki, ulice, kamienice, wille, miejsca rekreacji... kawał solidnej roboty! Każdy rozdział to szlak innego bohatera: Gabrysi, Idy, Nutrii, Patrycji, Anieli, Elki, Belli, Mili i Ignacego, Maćka i Kreski, Geniusi. Polecam! Książka tak bardzo jezycjadowa, tak przesiaknieta obecnością Borejkow (i ich Twórczyni, oczywiście!), a jednak - "psiakrostka!" - tak odmienna! :-)
Czytam właśnie książkę "Poznań Borejkow" autorstwa Kingi Czachowskiej i Doroty Szczerby. Bardzo ciekawy komentarz do Jezycjady (swoją drogą, ta książka składa się w sporej części ze znajomych jezycjadowych cytatow:*), a w świetle "Na Jowisza!" stanowi coś w rodzaju dodatkowego reflektora, który pozwala na spojrzenie pod nowym kątem na urokliwe poznańskie uliczki, ulice, kamienice, wille, miejsca rekreacji... kawał solidnej roboty! Każdy rozdział to szlak innego bohatera: Gabrysi, Idy, Nutrii, Patrycji, Anieli, Elki, Belli, Mili i Ignacego, Maćka i Kreski, Geniusi. Polecam! Książka tak bardzo jezycjadowa, tak przesiaknieta obecnością Borejkow (i ich Twórczyni, oczywiście!), a jednak - "psiakrostka!" - tak odmienna! :-)