(mal. Sir John Lavery, 1856-1941)
Pięknego i twórczego lata,
mnóstwa najpiękniejszych książek,
sprzyjającej czytaniu pogody
i konsekwentnego odpoczynku od komputera
życzy wszystkim –
Małgorzata Musierowicz
(po czym znika w kwiatach, aż do jesieni!)
fot. MM (wnętrze kwiatu ostróżki)
Wszystkie zdjęcia: MM
Czesław Miłosz
PRZY PIWONIACH
Piwonie kwitną, białe i różowe,
A w środku każdej, jak w pachnącym dzbanie,
Gromady żuczków prowadzą rozmowę,
Bo kwiat jest dany żuczkom na mieszkanie.
Matka nad klombem z piwoniami staje,
Sięga po jedną i płatki rozchyla,
I długo patrzy w piwoniowe kraje,
Dla których rokiem bywa jedna chwila.
Potem kwiat puszcza i, co sama myśli,
Głośno i dzieciom, i sobie powtarza.
A wiatr kołysze zielonymi liśćmi
I cętki światła biegają po twarzach.
.
.
.
.
.
Kōno Bairei (1844 – 1895) – Hortensja
Poszedłem do kwiatów,
Spałem pod nimi,
Taki był mój wolny czas.
Yosa Buson (1716-1784)
Ohara Koson (1877-1945 ) – Maki
Chodź, patrz
Na prawdziwe kwiaty
Bolesnego świata
Matsuo Basho (1644-1694)
Kōno Bairei (1844-1895) – Fuksja
Dźwięki milkną,
Kwiaty pachną,
Dzwon zadzwonił wieczorem.
Matsuo Bashō
Ohara Koson – Wróbel na kwitnącej magnolii
Ciężki wóz
Przejeżdża dudniąc:
Zatrzęsły się piwonie.
Yosa Buson
Kōno Bairei – Piwonia
Świat rozpaczy i bólu.
Kwiaty kwitną
Nawet wtedy.
Issa Kobayashi (1763-1828)
(wszystkie wiersze pochodzą z tomu przekładów Czesława Miłosza „Haiku” – wydawnictwo m, Kraków 1992)
fot. MM (kolkwicja w rozkwicie)
Beata Obertyńska (1898-1980)
CZERWIEC
Balkon, stół porcelana zielonkawobiała…
Za dziesięć pół do czwartej… To jeszcze za wcześnie!
Jakaś uparta mucha w ciszę się wplątała
I bzyczy nad koszykiem, gdzie się szklą czereśnie.
Dno każdej filiżanki niebieskie od nieba
I łyżeczki po brzegi pełne zieloności…
Jeszcze róże w krysztale poukładać trzeba,
Te zwykłe w moją stronę, tamte w stronę gości.
Dobrze. Wszystko gotowe. Już nadejdą wkrótce…
Trzeba jakoś zapełnić te chwile niczyje –
I przestać ustawicznie spoglądać ku furtce…
Każdy się musi spaźniać. Cicho! Czwarta bije!
fot. MM (Louise Odier)
fot. MM (Claire matin)
fot. MM ( Goldfassade)
Jerzy Liebert (1904-1931)
DOBRY WIECZÓR
Pachnie sianem, pomieszanym z wonią łóz,
Wiatr szeleścił, liście pieścił, ścichł,
W srebrze rzeki roztopione srebro brzóz
Srebrzy rzęsy, sięga oczu mych.
Śpiew daleki, jak melodia świerszczy – łąk,
Trąca kwiaty, owoc młodych drzew,
Wieczór ciepły, jak stulenie twoich rąk
Z serca gorycz, z czoła zbiera gniew.
fot. MM (kolkwicja)
Józef Czechowicz (1903-1939)
NA WSI
Siano pachnie snem
siano pachniało w dawnych snach
popołudnia wiejskie grzeją żytem
słońce dzwoni w rzekę z rozbłyskanych blach
życie – pola – złotolite
Wieczorem przez niebo pomost
wieczór i nieszpór
mleczne krowy wracają do domostw
przeżuwać nad korytem pełnym zmierzchu
Nocami spod ramion krzyżów na rozdrogach
sypie się gwiazd błękitne próchno
chmurki siedzą przed progiem w murawie
to kule białego puchu
dmuchawiec
Księżyc idzie srebrne chusty prać
świerszczyki świergocą w stogach
czegóż się bać
Przecież siano pachnie snem
a ukryta w nim melodia kantyczki
tuli do mnie dziecięce policzki
chroni przed złem
